مروری بر تاریخچه بسکتبال ایران در بازی‌های آسیایی – 13 / نسل طلایی

نخستین گام‌های نسل طلایی در اواخر دهه‌ی ۷۰ خورشیدی با فعالیت‌های پایه شروع شد. سپس رشد سرمایه‌گذاری باشگاهها و کارکرد بهتر مربیان  در دهه‌ی ۸۰ را شاهد بودیم. در قدم بعدی مربیان و بازیکنان خارجی و فعالیت ادامه‌دار تیم‌های ملی از رده‌های سنی تا بزرگسال که به طور پیوسته و مداوم برداشته شد.

قهرمانی تیم‌های جوانان و امید ایران در آسیا برای نخستین بار تا آن زمان، انگیزه‌ها را برای سایر دستاوردها دو چندان کرد.بسکتبال ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ پوسان کره‌جنوبی شرکت نکرد اما در سایر رقابت‌هایی که تا سال ۲۰۰۵ شرکت داشتیم امیدبخش بود.

محصول فعالیت‌های پیوسته بین سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۵، این بار مسئولان کمیته ملی المپیک را برای حضور تیم ملی بسکتبال در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه قطر مجاب کرده بود.

تیم ملی بسکتبال ایران پس از یک دوره غیبت، در سال ۱۳۸۵ با فردریک اونیکا، سرمربی نیجریه‌ای – آمریکایی، رهسپار بازی‌های آسیایی دوحه شد.
نناد ترایکوویچ، ولادیمیر بوسنیاک و محمدمهدی ایزدپناه بین ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴ هدایت تیم ملی را برعهده داشتند اما نام «فِرِد» بعد از دان لینهان ۱۹۶۶، واسیلیسکو لوچیان ۱۹۷۰، جرج شیرالیو ۱۹۷۴ و ویتالی زاستاخوف ۱۹۹۴، جزو مربیان خارجی شد که نام‌شان در رأس هدایت تیم ملی تا آن زمان در بازی‌های آسیایی ثبت شد.

دوحه ۲۰۰۶
بازیکنان ایران:
مهدی کامرانی، صمد نیکخواه بهرامی، علیرضا هنردوست، ایدین نیکخواه بهرامی، حامد حدادی، پویا تاجیک، امیر امینی، سامان ویسی، ایمان زندی، حامد آفاق، کرم احمدیان، موسی نبی‌پور.
سرمربی: فردریک اونیکا/ مربیان: مهران حاتمی و عباس آقاکوچکی.

مدال: برنز  (۲۴ آذر ۱۳۸۵)
نخستین مدال در بازی‌های آسیایی تا آن زمان
۱۹ اسفند ۱۳۲۹ دهلی‌نو…