سایت خانه بسکتبال ایران؛ وقتی مصطفی هاشمی، سرمربی تیم ملی بسکتبال وارد نشست مطبوعاتی شد، رضایت توأم با نگرانی در چهره‌اش پیدا بود.
راضی از حکم سرمربیگری تیم ملی که در دستش بود و نگران آینده‌ای که از امروز برایش شروع شد.
نشست رسانه‌ای سرمربی تیم ملی، بهانه‌ای شد برای دور هم جمع کردن اهالی رسانه. حرف‌ها توأم با انتقاد، گاهی کنایه و طعنه، اما در یک جنبه از سوی بسیاری اتفاق نظر وجود داشت؛
«تغییر لازم بود، حتی زودتر از این‌ها جایز بود».
رسم معمول این سال‌ها نوک پیکان حملات ابتدا مسعود قاسمی را نشانه گرفت.
«چرا هنوز در حوزه‌ی سرپرستی تیم ملی هست»؟
طباطبایی، رئیس فدراسیون بسکتبال گفت:
«از این پس قاسمی، تنها به عنوان مدیر تیم ملی خواهد بود و نه سرپرست».
نخستین واکنش به طرح یک پرسش، منتقدان قاسمی را مجاب کرد. «بزودی سرپرست جدید تیم ملی را معرفی می‌کنیم».
دومین پرسش که هاشمی را هدف گرفت؛
آیا هاشمی تعلقات باشگاهی‌اش را در انتخاب نفرات در نظر خواهد گرفت؟ ادامه داستان تضاد منافع تیم ملی – باشگاهی چطور؟
هاشمی در ابتدای صحبت‌هایش گفت ما و شما (رسانه‌ها) از یک خانواده‌ایم و باید به هم کمک کنیم. «اگر روزی باختیم یعنی همه شکست خورده‌ایم».
او نتیجه‌گرایی، تعامل و استعدادیابی را مؤلفه‌های اصلی برنامه‌هایش توصیف کرد. استعدادیابی به معنای «کم کردن از اختلاف نسل بین ملی‌پوشان».
«… باید مربی تیم ملی هر دفعه 4 – 3 بازیکن مستعد بین 18 تا 20 سال به تیم ملی اضافه کند…».
«… پس از آنکه لیگ شروع شود بهترین‌ها را انتخاب خواهم کرد و همه می‌دانیم که تیم ملی پیر شده و تغییر نسل ضروری است…».
نگرانی هاشمی با پیر شدن نسلی از بازیکنان تیم ملی، نگرانی همه ماست. این را هم نباید فراموش کنیم که بسکتبال ما استعداد دارد و با کار منسجم و متحد، می‌توان در کوتاه مدت، به نتایج خوبی در زمینه پشتوانه سازی و داشتن نیروی پشتیبان امیدوار بود. می‌گوید شایستگی را فدای مصلحت‌اندیشی و تعلقات باشگاهی نمی‌کند. یا اگر تا سال آینده با تیم ملی ملی ادامه داد، روی نیمکت باشگاهی نخواهد نشست.
این واقعیت را باید در نظر گرفت برای ساختن نیروی پشتیبان فقط یک نفر عهده‌دار نقش‌ها و مسئولیت‌ها نیست بلکه مجموعه‌ای از عوامل از رده‌های پایه تا باشگاهها را باید دخیل کرد.
هاشمی به اثرگذار بودن و همسویی بخش‌های مختلف بسکتبال اعتقاد دارد و در صورتی که نتواند خواست‌ها و نیازهای بسکتبال را برآورده کند معتقد است:
«تا هر زمانی که مرا بخواهند، در کنار تیم ملی خواهم بود. من نمی‌توانم با ضعف‌ام با آبروی بسکتبال کشورم بازی کنم و این حق را به فدراسیون می‌دهم تا هر زمان بخواهند کنار بروم».