در تمامی رویدادهای تیم ملی بسکتبال یک جمله بارها تکرار شده است: «جوانگرایی».
با وجود این هنوز مشخص نیست اصرار گردانندگان فدراسیون و رسانه‌های همسو و تأکید روی جوانگرایی توسط آنها برای چیست؟
در مطالب قبلی هم اشاره کردیم همه تیم‌ها بعد از جام جهانی یا المپیک تغییراتی دارند و تیم ملی بسکتبال نیز بعد از المپیک توکیو الزام فوری در تغییر سیاست‌ها اعم از تغییرات در ترکیب تیم ملی را در اولویت قرار داد.
در پنجره‌های اول و دوم (نیمه دوم سال 1400) با مصطفی هاشمی تغییرات با شیب ملایمی آغاز شد و بعد از کنار گذاشته شدن هاشمی و نیمه‌کاره ماندن برنامه‌های وی، در حال حاضر تغییرات با سعید ارمغانی سرمربی تیم ملی بسکتبال ادامه دارد.
با این حال تأکید افراط گونه جوانگرایی برای پنهان کردن ناکامی‌های بسکتبال به یک نوع خودفریبی تبدیل شده است چرا که بسکتبال با گذشت 6 ماه از ریاست جواد داوری فقط «تیم ملی» نیست بلکه در همه رده‌ها بازنده و ناکام مانده است.
فدراسیون بسکتبال در حالی روی جوانگرایی تأکید می‌کند که 7 نفر از بازیکنان تیم المپیکی ایران را در اختیار دارد. به علاوه سجاد مشایخی که در واقع شاکله اصلی تیم را تشکیل می‌دهند.
صمد نیکخواه بهرامی پس از پایان دوران بازی از همان تیم به آمریکا رفت و سعید داورپناه به تدریج کنار گذاشته شد. استفاده از مهدی کامرانی بنا به ضرورت در مقطعی صورت گرفت که خودِ کامرانی هم می‌دانست دوام ندارد.
کل بازیکنان سن بالای تیم ملی همین‌ها بودند به اتفاق حامد حدادی که شرایط ویژه‌اش در بسکتبال او را از سایر بازیکنان متمایز می‌کند.
تیم ملی کماکان متکی به همان 8 بازیکن همیشگی است و 4 نفر دیگر را از بین نفرات تیم ب آزمایش می‌کند. با این توضیح که بازیکنان شایسته دیگری بین 28 تا 32 ساله داریم که نباید با جوانگرایی افراطی و خودفریبی، توانمندی‌های آنان را در پنجره‌ها و حتی جام جهانی نادیده گرفت.
با وجود سن و سال، تجربه و کیفیت 8 بازیکن؛ بهنام یخچالی، محمد جمشیدی، سجاد مشایخی، ارسلان کاظمی، محمد حسن‌زاده، نوید رضایی‌فر، سینا واحدی (به غیر از حامد حدادی)، هر کدام حداقل تا پایان جام جهانی 2023 یا المپیک 2024 در چرخه انتخابی تیم ملی خواهند بود. بنابراین جوانگرایی که فدراسیون مدام از آن حرف می‌زند کجا اتفاق می‌افتد؟
جوانگرایی ایجابی یا اکتسابی؟
طبیعی است در مسیر پنجره‌های 15 ماهه دو سه بازیکن هم اضافه شوند که نیاز به این همه تبلیغ ندارد.
خبرگزاری یا روابط عمومی؟
برخی خبرگزاری‌ها در هر دوره‌ای نقش روابط عمومی فدراسیون بسکتبال را ایفا می‌کنند. به طور مثال زمانی که تیم ملی حق دو بازیکن در لیگ‌های داخلی را به دو بازیکن دو رگه بی کیفیت داده بود غصه جوانگرایی نداشتند اما یک سال پس از آن واقعه تلخ، امروز پای قصه‌های جواد داوری می‌نشینند که چرا همان دوره جوانگرایی نشد!
واقعا در مورد این افراد با خبرگزاری‌های شبیه به روابط عمومی فدراسیون‌ها چه باید گفت.