چرا مسئولین ورزش ما هیچ درکی از کلیت فضای ورزش‌ها در برخی فدراسیون‌ها ندارند؟
سیدمناف هاشمی در حاشیه مجمع انتخاباتی فدراسیون ووشو در خصوص تعداد سهمیه‌های المپیک کاروان ایران در پاریس، صحبت کرد. وی در مورد سهیمه نگرفتن بسکتبال گفت در این رشته شاهد «پوست‌اندازی» هستیم.
طبق ادعای دبیر کمیته ملی المپیک که به نظر می‌آید تحت تأثیر گزارش‌های وارونه‌ی فدراسیون بسکتبال قرار گرفته باشد، لابد بسکتبال بعد از پوست‌اندازی، سهمیه‌ی المپیک 2028 را کسب خواهد کرد!
حالا به قسمت دوم یعنی المپیک 2028 کاری نداریم اما در خصوص پوست‌اندازی جالب است به نظر هاشمی با اوضاع و احوال بسکتبال طی دو سال و نیم گذشته در فدراسیون جواد داوری بررسی اجمالی داشته باشیم.
لیگ‌ها
پیش‌نیازهای بسکتبال در سطوح ملی، کار پایه و لیگ‌ها هستند که بسکتبال طی این سال‌ها علاوه بر سوءمدیریت و بی‌مسئولیتی در قبال تیم‌های ملی، در زمینه‌ی کار پایه و لیگ‌ها نیز اهمال کرده است. اوج این بی‌مسئولیتی‌ها در لیگ‌های امسال بود که لیگ دسته یک و برتر با حوادث و جنجال‌های پرشمار همراه شد. (نگاهی به تعداد احکام انضباطی کافی‌ست تا از عمق اتفاقات مطلع شوید).
لیگ برتر به لحاظ تعداد تیم و کیفیت، افت فاحش کرده است اما پروپاگاندای فدراسیون به همراه دو سه مربی – از بسکتبال فقط ارتزاق می‌کنند – و کارشناس وابسته، هیجانات و غلیان احساسات تماشاگر در معدودی از بازی‌ها را به نام کیفیت لیگ تمام کرده‌اند. چنانچه از همین افراد بخواهیم تا 10 بازیکن از لیگ برتر را به تیم ملی معرفی کنند به سختی بتوانند این کار را انجام بدهند!
اوج هیجان لیگ برتر توسط بازیکنان خارجی بود که تعدادی از آنها در هر مسابقه به تنهایی 40 امتیاز و بیشتر گرفتند!
با پا به سن گذاشتن برخی ستاره‌ها، از طرفی حذف تعدادی دیگر توسط فدراسیون به بهانه‌ی جوانگرایی، لیگ برتر بدون پدیده، همچنان متکی به معدود چهره‌هایی است که المپیک 2020 را در کارنامه دارند و درخشش در لیگ برتر را ادامه دادند.
تیم‌های پایه
تقریباً دو سال است که فدراسیون بسکتبال شعار «استعدادپروری» می‌دهد. تازه‌ترین نمونه تیم دختران زیر 18 ساله ایران است که 9 بازیکن آن قبل از استعدادپروری فدراسیون جواد داوری معرفی شده بودند. پس در این دو سال و نیم چه کار مثبتی در استعدادپروری انجام شد؟ طی این مدت فقط شنیدیم استعدادیابان مرد و زن در شهرهای مختلف مشغول استعدادیابی و استعدادپروری بودند!
نتیجه‌ی استعدادپروری فدراسیون داوری، عنوان چهارم بین 7 تیم دسته دو آسیاست!
در رده‌های سنی پسران نیز وضعیت اصلاً مناسب نیست. در دو سال و نیم گذشته، تیم‌های نوجوانان هشتم و ششم آسیا شد. تیم جوانان با وجود میزبانی و تحریم مسابقات تهران توسط استرالیا و نیوزلند، حتی سهمیه جهانی زیر 19 ساله‌ها را در جمع تیم‌های آسیایی نگرفت و پنجم شد.
در فرایندسازی بدون نگاه نتیجه‌گرا، بازیکنی از تیم‌های باشگاهی ندیدیم تا پیشرفت محسوسی داشته باشد. در عوض افت نفراتی را شاهد بوده‌ایم که پیش از این عضو تیم ملی بودند.
در پی ناکامی‌های تیم‌های پایه و کیفیت نازل لیگ برتر و شیب تند نزولی بسکتبال، معلوم نیست «پوست‌اندازی» که دبیر کمیته ملی المپیک می‌گوید یعنی چه؟ این اصطلاح که مسئولین فدراسیون برای فرار روبه جلو از آن استفاده می‌کنند ظاهراً در ذهن مسئولین ورزش ما نیز جای گرفته اما در واقع خیانت به کلمات است.
به ناکامی‌های تیم ملی اشاره نکردم چون سی و یکم در بین 32 تیم جام جهانی یا محروم ماندن از مدال بازی‌های آسیایی بعد از 4 دوره که مدال می‌گرفتیم، جای گفتن ندارد آقا هاشمی!
چنانچه نگاه‌تان به پوست‌اندازی در بسکتبال فقط به تیم ملی است و به نتایج و وضعیت اسف‌بار، با سوءمدیریت تیم‌های پایه، استعدادیابی و دکان آموزش فدراسیون یا کیفیت نازل لیگ‌ها توجهی ندارید لااقل قبل از صحبت از «پوست‌اندازی» توجه بفرمایید که تیم ملی نداریم، سرمربی نداریم، برنامه‌ی تورنمنت‌های تابستانی برای تیم ملی نداریم و ….
پوست‌اندازی که در هوا نمی‌شود. کوتولیسم (تعبیر ابداعی کوتوله‌پروری) در بسکتبال تاوان سنگینی به جا گذاشت و تبعات سنگین‌تر آن در راه است آقای مناف هاشمی!