توضیحاتی درباره‌ی برخی ترکیب‌سازی‌ها و وارونه‌نمایی‌های فدراسیون بسکتبال – ۱ / پوست‌اندازی
از سال ۲۰۱۵ با درک بائرمن سرمربی وقت تیم ملی بسکتبال این واژه به همراه تغییر نسل و نسل‌سازی سر زبان‌ها افتاد.
تا پیش از فدراسیون کنونی، ۱۴۰۱ – تغییرات به تدریج و به تناوب در تیم ملی ایجاد شد. حتی با وجود انتقادات به دو بازیکن با تابعیت مضاعف در تیم المپیکی ۲۰۲۰، بحث تغییرات تا آن زمان به اندازه و به موقع بود.
از ۱۴۰۱ با وجود ادامه‌ی همان روند قبلی تغییرات، اما با ضعف تصمیم‌گیری، بی‌ثبات کردن نیمکت مربیگری تیم ملی بسکتبال (سه سال سه سرمربی!)، نادیده گرفتن عنصر تجربه‌ی برخی بازیکنان شاخص و تنزل جایگاه تیم ملی با انتخابات و انتصابات نابجا، شاهد ناکامی‌های سریالی و باخت‌های تاریخی همچون باختن به قطر پس از ۱۸ سال بودیم.
به این ترتیب پوست‌اندازی، تغییر نسل یا نسل‌سازی به دروغ، بدل به ترکیبی برای فرار رو به جلو و توجیه باخت‌های فدراسیون بسکتبال شد. چه بسا در این سه سال و دو ماه، در رده‌های سنی دختر و پسر نیز ناکام بودیم که نشان‌دهنده‌ی سقوط یکپارچه بسکتبال ملی و نومید‌کننده است.
بر خلاف ظاهرسازی‌های فدراسیون بسکتبال با ادعای پوست‌اندازی؛ در ادامه‌ی تغییرات اعمال شده بعد از ۲۰۱۵، نفرات رده‌های سنی تا جهانی جوانان ۲۰۲۱، بازی در پنجره‌ها پس از المپیک و… تیم ملی در فصل خوشه‌چینی بسکتبال با تعدادی بازیکن باتجربه و جوانترها در اختیار فدراسیون جواد داوری گذاشته شد. حضور یکی دو بازیکن در پنجره‌های بعد از المپیک – بخاطر سن و سال بالا مورد انتقاد قرار گرفتند – بنا بر اقتضائات و اختیارات سرمربی وقت و تحلیل وی از حریفان را نباید به کلیت عمومی فضای تیم ملی بسکتبال نسبت یا تعمیم داد چون که اراده‌ی ادامه دادن ایجاد تغییرات در آن، به تدریج و به تناوب از سال‌های قبل‌تر پیدا بود.
محمد امینی، صارم جعفری، محسن عسگری‌نیا، سام ریاحی، محمدمهدی رحیمی و پیش از اینان؛ سینا واحدی، متین آقاجانپور، محمد رحیمی و … با ترکیب؛ حامد حدادی ( پیش از خداحافظی دو سال در تیم ملی دوره جواد داوری بازی کرد)، محمد جمشیدی، سجاد مشایخی، بهنام یخچالی، آرمان زنگنه، ارسلان کاظمی، نوید رضایی‌فر و بسیاری چهره‌های دیگر ثابت می‌کند پیش از ورود جواد داوری به فدراسیون بسکتبال تغییرات مهمی در سطح رده‌های سنی، پشتوانه‌ی تیم ملی همچنین با برخورداری از نیروی باتجربه در تیم ملی اتفاق افتاده بود.
میراث ۶ ملی‌پوش المپیکی (توکیو ۲۰۲۰) در اختیار او قرار داشت یعنی نصف قدرت اصلی تیم ملی بسکتبال.
در واقع با ضعف مدیریتی و ناکارآمدی در فدراسیون بسکتبال، این فدراسیون طی ۳۸ ماه نتوانسته است از نیروی انسانی مطلوب در بسکتبال درست، بجا و بهینه استفاده کند در عوض با رویکردی فرافکنانه به منظور کم کردن از بار فشار‌های روانی و اجتماعی از تبعات شکست‌ها و ناکامی‌ها به کمک رسانه‌های همسو و طرفدار جواد داوری، همینطور ترکیب‌سازی‌های جعلی، مشغول دستکاری ذهن برای فریب حتی تحمیق افکار عمومی است؛ با توجیه‌گری ِپوست‌اندازی، تغییر نسل و نسل‌سازی….
@Kavoshbasketball