سایت خانه بسکتبال ایران – این یادداشت حاوی گزارشی است که برای اولین بار به زبان فارسی منتشر می‌شود. گزارشی مصور که عملکرد ورزشکاران حاضر در بازی‌های المپیک 2020 توکیو در شبکه‌های اجتماعی فیسبوک و اینستاگرام را نشان می‌دهد. ضمن اینکه گزارش مذکور حاوی نکات جالبی است که توجه شما را به برخی از این نکات جلب می‌کنم:
کشورهای هند، آمریکا و برزیل به ترتیب فعال‌ترین کشورها در شبکه اجتماعی «فیس بوک» و کشورهای آمریکا، هند و انگلستان به ترتیب فعال‌ترین کشورها در شبکه اجتماعی «اینستاگرام» در ارتباط با محتواهای مرتبط با المپیک در طول بازی‌های المپیک توکیو بودند.
دو و میدانی، قایقرانی و ژیمناستیک به ترتیب رشته‌های ورزشی پر طرفدار شبکه اجتماعی «فیس بوک» بودند که با رشته‌های ورزشی پرطرفدار «اینستاگرام» متفاوت بود. در اینستاگرام این فوتبال، شنا و بسکتبال بودند که بیشترین خطاب دهی یا منشن را در طول بازی‌های المپیک به خود اختصاص دهند.
چهار نفر از پنج نفر ورزشکار برتر بازی‌های المپیک (رتبه‌های دوم تا پنجم) از نظر جلب منشن یا خطاب دهی «زن» هستند. دو ورزشکار از هند و آمریکا، در اینجا هم رتبه‌های اول و دوم هستند و حضور یک دختر نوجوان رشته اسکیت بورد و دو ورزشکار زن رشته بدمینتون از کشور «اندونزی» در این جمع قابل توجه است. سه نفر از پنج نفر این جمع، خالق روایت‌های جذابی برای مخاطبان طی بازی‌های المپیک بودند که زمینه خلق تعامل (اینتراکشن) بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی فراهم کرد.
بی تردید می‌توان از رایسا لیل؛ دختر نوجوان برزیلی رشته اسکیت بورد؛ رشته‌ای که برای اولین بار وارد المپیک شد، به عنوان «شکارچی توجه» نام ببریم. کسی که با خلق بیش از ۱۸ میلیون تعامل (اینتراکشن) طی بازی‌های المپیک؛ خودش، کشورش و رشته ورزشی‌اش را در معرض توجه جهانیان قرار داد.
بر اساس گزارش ارایه شده، اینکه بسیاری از کشورها از جمله ایران، جایی در تعاملات گسترده شبکه‌های اجتماعی بر پایه محتواهای جهان شمول (Global) المپیک ندارند، از آنجا ناشی می‌شود که خوانش و مواجه مردم این کشورها با روایت‌های المپیک «ملی گرایانه» و اصطلاحا بومی (Local) است. امری که باعث می‌شود علی‌رغم حضور در این بستر، نقشی در خلق تعامل و توجه در گستره جهانی نداشته باشند. خلاء مهمی که با توجه به جایگاه مهم ورزش و فناوری در ارتقای قدرت نرم کشورها، بیش از پیش احساس می‌شود.
رضا شجیع