کرونا و شاید قبل آن «روزمرگی»، خیلی از ماها را از یاد بزرگان و پیشکسوتان بسکتبال غافل کرد. کسانی که با آنان خاطرات خوب یا بد داریم.
با گذشت زمان، تلخیها فراموش میشود و خاطرات شیرین، بیشتر سر زبانهاست. بگذریم از افرادی که «نونبری» کردند و برای بقای خودشان در بسکتبال دست به هر «خباثتی» میزنند چون حساب این عده جدای از بقیه است و خاطراتی که ساخته نمیشود هیچ؛ آنچه باقی میماند کینهتوزی، نفاق، نگاه باندی و زیرآبزنی است که جامعه بسکتبال باید تاکنون این افراد را شناخته باشد.
حسن نوربخش داور پیشکسوت بسکتبال کسی که همه ما با او خاطره داریم، این روزها هر بار با انتشار تصویری از او توسط فرزندانش در کنار ماست. اهالی بسکتبال در گروههای مجازی با دیدن چهره استاد برایش از خداوند منان زیباترین آرزوها را که «سلامتی» است، طلب میکنند.
حضرت خیام چه زیبا سرود؛
یاران به موافقت چو دیدار کنید / باید که زِ دوست یاد بسیار کنید
عکس از استاد نوربخش که توسط فرزندش آرمین نوربخش به تازگی منتشر شده است.
خروج نا خواسته ی استاد نوربخش از فدراسیون ودلخوری از وضعیتی که برایش رقم زدن موجب خانه نشینی و افسردگی این بزرگوارشد که پیآمد آن ایجاد آلزایمر
در ایشون گردید
برای جناب نور بخش بعنوان یک اسطوره داوری بسکتبال آرزوی بهبودی و سلامتی دارم