نفی افتخار ملی

سایت خانه بسکتبال ایران؛ در مورد اتفاقات فرودگاه در بازگشت تیم ملی بسکتبال، من آدمی نیستم که تک تک ساک‌های ورزشی را زیرورو کنم یا شرح ماجرا را از درون مطالب و حرف‌های دیگران بیرون بکشم چه بسا تا همین الان هم صحبت‌های ناسازگار و قضاوت زودهنگام بسیار شنیده‌ام.❗️

این از خصلت‌های بد ماست که وقتی از اتفاقی خبر نداریم، با ظن و گمان و پیشداوری خودمان و بر اساس شنیده‌های دیگران با مسأله برخورد می‌کنیم که باعث بروز حاشیه و شایعات بیشتر در مورد افراد می‌شود.

در کشور ما بسان همه جای دنیا قانون؛ سیستمی از احکام را مشخص کرده است و بنا بر همین تعریف، از «اتهام» تا زمان ثابت شدن «جرم»، کسی حق ملامت کردن یا خرده گرفتن اینکه چرا فلان کرده و فلان گفته است، ندارد.

در مورد غائله فرودگاه قانون خیلی از کشورها مغایر با قوانین مملکت ماست اما باید به این نکته توجه داشت که افراد درگیر این ماجرا پیش از آنکه به دیگران آسیبی وارد کنند، خود دچار ضرر شده‌اند.

در جرائم قتل، تجاوز، دزدی یا نزاع، «دیگری» وجود دارد اما وقتی نصف ایران به خاطر مصرف بی رویه‌ی الکل در دوران #کرونا مسموم می‌شوند! به سلامتی خود آسیب زده‌اند نه دیگران.

🔸نمونه اتهام جنسی

چند سال پیش برای یکی از ورزشکاران المپیکی در یکی از ورزش‌های مادر، با اتهامات وارده‌ی جنسی مشکلاتی به وجود آمد که توسط مسئولان وقت ورزش حل و فصل شد. این نمونه اصلاً با غائله بسکتبالیست‌ها در فرودگاه قابل قیاس نیست چون در ماجرای اتهام جنسی که قضیه به شکایت و دادگاه هم کشید و بعد با کدخدامنشی حل و فصل شد، پای «دیگری» در میان بود که دچار آسیب شد.

🔸بکُش

در نبرد گلادیاتورهای روم باستان وقتی گلادیاتور مغلوب روی زمین می‌افتاد تماشاگران خطاب به فاتح نبرد فریاد «بکُشش» سرمی‌دادند و گویی از تماشای کُشتن یک انسان به دست انسانی دیگر لذت می‌بردند.

امروزه بیشتر ما اصلاً نمی‌دانیم چه اتفاقی افتاده اما در خصوص هر اتفاقی بلافاصله قضاوت می‌کنیم و فریاد بکُشش سر می‌دهیم. گویی حذف کردن «دیگری» سرگرمی‌مان شده است.

با یک اشتباه (به معنی چشم‌پوشی از اجرای قانون نیست) چشم بر روی خدمت ملی چند بازیکن که از قضا از بهترین‌های اخلاق و رفتار در بسکتبال ما هستند می‌بندیم، افتخارات‌شان را نفی می‌کنیم و گویی فقط شنیدن حکم محرومیت‌شان ارضاء‌مان می‌کند.

تنبیه لازم است اما آیا این افتخارآفرینان با اخلاق در میدان بسکتبال، شایسته‌ی این همه هجوم و لحظه‌شماری برای کنار گذاشتن آنان هستند؟ آیا به عنوان «قهرمان ملی» با «خدمت ملی» در طول سال‌ها باید آماج توهین و چهار تا تهمت بیشتر قرار بگیرند؟

نمی‌گویم اینجا اگر کسی قهرمان ملی است در رویارویی با قانون مزیت و مصونیت دارد و باید برایش تبعیض قائل شد اما کسی که به این سرزمین خدمت کرده یا افتخاری کسب کرده است، نباید از همه سو تحت فشار و آزار و توهین و تمسخر قرار بگیرد که به کنج عزلتی خزیده و یا ترک وطن کند.

افشین رضاپور