بازی‌های یورولیگ بسکتبال در بحران کرونایی همچنان ادامه دارد.برگزارکنندگان لیگ تا اینجای کار به خوبی از پس کرونا برآمده‌اند.
در حالی که به نظر من نکته قابل تأمل لیگ، تلاش تیم‌ها در بازی‌هاست که با وجود مشکلات با ارائه بازی‌های جذاب به سالن‌های خالی هیجان دادند و باعث رضایت هواداران خود شدند.
هر چند به دلیل کرونا، بی ثباتی برخی تیم‌ها آزاردهنده است.
زرد و سرمه‌ای‌پوشان ترک همچنان سردرگم
تیم بسکتبال فنرباغچه بعد از رفتن اوبرادوویچ سراغ دستیار قدیمی او ایگور کوکوسکوف رفت با این وجود تا اینجای کار زیاد راضی به نظر نمی‌رسد .
فلسفه کوکو، زیاد شبیه اوبرا نیست اما به نظر می‌رسد برای تثبیت خود در این جایگاه به زمان بیشتری نیاز دارد.
بازیکنانی مثل براون و جرال ادی، کمک شایانی به تیم در پوزیشن‌های یک و 3 کردند اما در یورولیگ همیشه و در هر بازی باید در اوج بود.
مصدومیت ناندو دکولو ضربه بزرگی به تیم وارد کرده که غیرقابل بازگشت است.
بازی‌های ضعیف مقابل بارسا و رئال، باخت‌های غیرمنتظره به بایرن مونیخ و زسکا مسکو، از نبود هماهنگی میان مربی و بازیکنان خبر می‌دهد.
در پوزیشن 4 و پُست، احمد دوری اوغلو و یان وسلی مانند گذشته در ترکیب ثابت هستند اما تازه‌واردانی مثل همیلتون، اولانواس و لوشامپیر، هنوز نتوانستند هماهنگی‌های لازم را در زیر سبد به دست بیاورند.
سبک بازی فنری‌ها معمولاً روی حمله‌های نشسته طراحی شده که بیشتر روی دکولو و خلاقیت‌هایش زوم می‌کند، و در نبود او فنر بیشتر روی ادی، براون و در زیر حلقه، به وسلی متکی است.
اوضاع قمر در عقرب دفاعی، جایی برای بحث باقی نمی‌گذارد.
دفاع ضعیف در «پیک اند رول» از عمده‌ترین مشکلات فنر است.
وسلی در بیشتر زمان‌های بازی، ناجی دفاعی تیم است اما، احمد همیلتون و اولانواس در حد انتظار نیستند. در پوزیشن‌های یک، 2 و 3 نیز براون و ادی ناهماهنگ بازی می‌کنند.
با این حال باید گفت؛ فنرباغچه، فنر همیشگی نیست اما در ادامه چه خواهد شد هم معلوم نیست.
هواداران این تیم، امید زیادی به بازگشت روزهای رویایی دارند.
امید حاتمی
مربی دانشگاه قاضی و باشگاه اکوماد آنکارا