هر روز صحبت از بی‌عدالتی در فدراسیون بسکتبال در رأس یا بخش‌های میانی این فدراسیون مطرح است.
یکی از این نمونه‌های بی عدالتی در بخش زنان داور فدراسیون بسکتبال است. جالب است کمیته داوران، جایی که باید بقیه رعایت عدالت را از آن بخش یاد بگیرند، با سوءمدیریت و رفتارهای عجیب و غریب به منبع بی‌عدالتی تبدیل شده است.
مدتی قبل و در ابتدا به داوران مستعد شرکت در آزمون بین‌المللی زیر ۳۰ سال گفته شده بود که امسال سهیمه‌ی رنگ سفید نخواهیم داشت. تا اینکه دو روز پیش مشخص شد نسرین باقری مسئول کمیته داوران پنج نفر را با نظر شخصی کاندیدای آزمون معرفی کرد!
بعد از تماس‌های پی در پی از جانب هیئت‌های استان و به ویژه اعتراض رؤسای کمیته داوران، مسئول کمیته داوران فدراسیون زیر بار نرفت و گفت حرف فقط حرف خودش است.
این در حالی است که کاندیداهای مورد تأیید خانم که برای آزمون بین‌المللی انتخاب شده‌اند در کمپ پیش فصل حتی تست نزدند. بنابراین، مبنای انتخاب داوران برچه اساسی است؟
این حجم فشار بر داوران جوان و شرکت در کلاس‌های داوران جوان و کمپ‌های پی درپی داوران جوان، در نهایت این می‌شود که دعوت و پنهانکاری در انتخاب اعضای مورد نظر فدراسیون!
چرا به سایر داوران شایسته فرصت شرکت در آزمون داده نشد؟ چرا باید شخص مورد نظر فدراسیون، مخفیانه و بدون داشتن رقیب به آزمون معرفی شود؟
اگر عدالتی در کار نیست چرا داوران ارزیابی می‌شوند؟ اگر آزمون فرمالیته است چرا با آرزو و تلاش دیگر داوران بازی می‌کنند؟ همینطوری نفرات مورد نظر و علاقه خودتان را معرفی کنید.
اگر ملاک فیبا برای ارزیابی از داوران و مهمترین فاکتورش تست فیتنس است چرا داور مورد نظر با نزدن تست و حتی با دریافت شانس مجدد برای تست، باز هم موفق نشد، باید برای سهمیه وایت انتخاب شود؟
این بازتاب و بازخورد گفته‌های بسیاری از داوران جوان با سایت خانه بسکتبال ایران است که اعتقاد به حق‌خوری فدراسیون بسکتبال در روز روشن دارند. فساد در جایی که باید عامل و توزیع عدالت باشد اما خود نمونه‌ای از جانبداری در سطوح بالاتر است. وای به سطوح پایین‌تر!
کمیته داوران (زنان – مردان) در دوره جواد داوری، رئیس فدراسیون بسکتبال، هر چند به ظاهر تلاش می‌کند تا تصمیم‌گیری‌هایش را مستقل نشان دهد، اما زیر نظر خواست و سلیقه‌ی فردی وی و همراهان همسو در فدراسیون، چنین بی‌عدالتی‌هایی را به بار می‌آورد.