برای بازیکنان بسکتبال خطر در کمین است اما قدردان زحمات بانوان و مردانی هستیم که در این وضعیت نامطلوب، مجبور به حضور در میدان مسابقات هستند.
خانه بسکتبال ایران؛ با بسکتبال، حرکت جمعی و کار گروهی را یاد گرفتیم و «ترس دسته جمعی» و مقابله با آن با رعایت شیوه‌نامه‌هایی که این روزها صحبتش است را می‌توان با بسکتبال آموخت اما در برگزاری مسابقات بسکتبال بانوان و مردان باشگاههای ایران دچار تردیدیم، نکند خدای ناکرده موج‌های فراگیر کرونا که در همه جای جامعه پدیدار شده، از طریق بسکتبال به یک عدۀ دیگر منتقل شود.
به خصوص اینکه شنیدیم فدراسیون بسکتبال مکانیزم درست و اصولی برای آزمایش و شناسایی افراد مبتلا ندارد.
چند ماه از بیماری گذشته و منطقِ سرایت آن همگانی شده. دولت از اول آذر محدودیت‌های جدیدی در نظر گرفته اما ظاهراً شامل عبورومرور و مسابقات تیم‌های ورزشی نمی‌شود. در حال حاضر لیگ برتر فوتبال و بسکتبال دختران در جریان است.
آمارهایی از بسکتبال مردان باشگاههای ایران شنیده می‌شود که نگران کننده است. آمارهایی که گفته می‌شود فدراسیون از انتشار رسمی آن طفره می‌رود. به گفتۀ یک منبع آگاه، دیشب یک تیم شهرستانی در بسکتبال دختران که بیشتر بازیکنانش در خوابگاه زندگی می‌کنند، علائم مشکوک به کرونا داشتند و قرار است امروز تا فردا تست بدهند.
در مقابل علائم مشکوک یا بیماری کرونا در ورزشکاران معمولاً گفته می‌شود آنان بدن‌های قوی دارند اما این ویروس در صورت سرایت، بیشتر گریبان‌گیر افراد دیگری شده است و بزرگ‌ترین آسیب را بزرگترها خورده‌اند.
خیلی از کسب و کارها تعطیل شده به جز رقابت‌های ورزشی چند فدراسیون از جمله بسکتبال که ادامه دارد. ظاهراً اینجا هم ورزش جورکش بسیاری از نداشته‌های جامعه‌مان شده است.
همان بحث‌های به دردنخور همیشگی که ورزش غرورملی می‌آفریند و شادی تولید می‌کند و از این دست جملات گول زننده‌ای که ساختارهای رسمی بازتولید می‌کنند تا کم‌کاری‌های خودشان را در سایر نهادهای اجتماعی برای تولید شادی و نشاط و غرورآفرینی از طرقی به غیر از ورزش توجیه کنند.
لابد الان ورزش به غیر از شادی‌آفرینی و غرورملی، باید تنهایی‌مان و غمِ نان‌مان را هم سرکوب و درمان کند که افراد را اینگونه به میدان‌ها و در معرض موج‌های فراگیر کرونا می‌فرستیم.