سناریو:
یک بازیکن دبیرستانی که هیچ گاه در ترکیب شروع کننده (استارتر) نبوده از شما می‌پرسد:
«مربی، چرا هنوز من هیچ بازی‌ای را شروع نکرده‌ام»؟‼️
چگونه پاسخ می‌دهید؟
یک هفته پیش این سئوال را دریافت کردیم.
مربی‌ای که از طریق ایمیل به ما گفت بازیکنی که به او اشاره می‌کند بچه خوبی است، کنجکاو است، سخت کار می‌کند … اما ضریب هوشی بسکتبال ندارد، تصمیم گیرنده‌ی خوبی نیست و شوت خوبی ندارد.
بنابراین سئوال این است:
برای رفتار صادقانه با یک بازیکن چه روشی بهتر است تا به او بگوییم برای شروع کردن بازی مناسب نیست؟ بدون اینکه او را دلسرد کنیم یا به او امید کاذب بدهیم.
شما نمی‌توانید فقط به چشم یک بچه خیره شوید و بگویید:
«اوه، یک پاسخ آسان برای آن وجود دارد. فلانی از شما بهتر است (ها ها!)» یا «این قدر باید رشد کنید»، یا «اگر 30 درصد شوت خود را بهبود ندهید، هیچ شانسی وجود ندارد که به این زودی‌ها شروع کننده در زمین باشید».
شنیدن این حرف‌ها اعتماد به نفس بچه را برای سالها از بین می‌برد.
چگونه می‌توانیم پاسخی صادقانه با روشی صحیح پیدا کنیم؟
با تعارف شروع کنید. واقعیت را به آنها بگویید. سپس به تعریف بپردازید.
مثال:
«خوشحالم که تو آمدی با من در این مورد صحبت کنی. تو در این فصل نقش بسیار مهمی در تیم ما ایفا کردی. اما صادقانه بگویم، در این مرحله معتقدم که پنج استارتر فعلی ما بیشترین شانس موفقیت را به تیم می‌دهند. شما یکی از مهمترین بازیکنان دفاعی و ریباند ما هستید. من به شما نیاز دارم که در این نقش عالی باشید».
بیشتر بازیکنان از این پاسخ راضی خواهند بود.
همچنین می‌توانید در مورد دقایق محدود، نحوه‌ی مقایسه با دیگران در موقعیت خود، آنچه برای بهبود نیاز دارند و غیره با آنها صحبت کنید.
پاسخ به سئوالات، به مربیگری در چه گروه سنی و چه سطحی از مهارت بستگی دارد.