سالی که نکوست…
شلیک‌های میان‌برد «محمد جمشیدی» خاطره‌ی عصر زمستانی 14 دی ماه است. برای انتقال آتشبازی از میدان رقابت مقابل «نفت» به سکوهای تماشاگران در سالن آزادی، 4 شوت میدرنج این بازیکن کافی بود تا حریف با 8 امتیاز پی در پی جمشیدی شوکه شود.
شوک اولیه‌ی که داده شد،«پری پتی» صفحه‌ای دیگر از کتاب جادویی بسکتبالش را ورق زد و بعد نوبت به «بهنام یخچالی» رسید تا خیال تیم عراقی را بابت فتح بازی ِ تهران باطل کند. هر چند آنها یک کوارتر برتری 8 – 0 شهرداری گرگان را تلافی کردند اما در اواسط نیمه دوم که بازی با اختلاف 20 امتیازی و بیشتر پیش می‌رفت، روی نیمکت جلوی دوربین‌های تلویزیونی سرشان پایین بود!
قبل از دست دادن مربیان شهرداری و نفت در هفته‌ی سوم بسکتبال باشگاههای غرب آسیا، نتیجه‌ی 110 بر 69، ژرفاسنج شهرداری در اعماق نفت عراق را نشان داد که روی صفحه تلویزیون دیده شد.
امروز همان بازی، این بار در عراق تکرار می‌شود. «مهران حاتمی» می‌گوید تیمش برای سرگروهی بازی می‌کند. سرمربی تیم گرگانی اعتماد به نفس بازی قبلی در بین بازیکنانش را دوست دارد اما نگاهش به بازی 14 دی محدود نیست. علت؛«دو بازیکن خارجی نفت عراق مقابل الریاضی 72 امتیاز گرفتند».
بهنام با تأیید حرف سرمربی و اشاره به کلیشه‌ی «هر بازی شرایط خودش را دارد»، ابتدا ذهن‌مان را از خاطره‌ی برد 14 دی ماه خالی می‌کند و سپس سه عامل را برای رسیدن به پیروزی مهم می‌شمارد:
کار تیمی
تمرکز
تلاش
از نتیجه بازی رفت پیداست «تیم»، اصولی را که بهنام یخچالی به آنها اشاره می‌کند پیاده کرده است و دو بازیکن مورد نظر مهران حاتمی نیز ایجاب می‌کند، جمشیدی و پتی و دوستان حواس جمع بازی کنند.
قدیما می‌گفتند سال را هر جوری که شروع کنی تا آخرش همان اتفاق برای تو تکرار می‌شود. یا سالی که نکوست از بهارش پیداست که اشاره دارد به اتفاقات خوب و بد زندگی در آغاز سال.
امروز شهرداری و فردا ذوب آهن در بسکتبال غرب آسیا با پیروزی شروع کنند شاید «بردن» که انگاری فراموش شده است، شگون داشته باشد و بردهای بیشتری به دامان بسکتبال برگردد و تا آخر سال تکرار شود.
البته این بیشتر به یک شوخی می‌ماند و ما هم اول سالی گفتیم بد به دل راه ندهیم با این توضیح ضروری که بازگشت شکوه گذشته‌ی بسکتبال به یکی از مشکل‌ترین کارهای جهان تبدیل شده است.
عکس مجتبی ذاکری