با مصدومیت های بسکتبال چگونه برخورد کنیم؟

شما در بعضی از لحظات زندگی تان،در داخل یا خارج از زمین بسکتبال، درد فیزیکی را تجربه می کنید. از یک درد انگشت گرفته تا زخمی شدن بدن و درد های استخوان، همه آسیب هایی هستند که بخشی پذیرفته شده در زندگی روزانه هستند. اما اگر شما یک ورزشکار باشید خطرهای بزرگتری وجود دارند که می توانند موجب مصدومیت شما شوند.

جنبه مثبت قضیه این است که بدن انسان انعطاف پذیر است و این که شما بدانید هنگام آسیب دیدن چگونه از خود مراقبت کنید، می تواند زمان بهبودی شما را به شدت کاهش دهد. این بدان معنی است که پس از مصدومیت شما زمان کمتری را کنار زمین سپری خواهید کرد و می توانید هرچه سریعتر به زمین برگردید؛ جایی که به آن تعلق دارید.

این مقاله مراحل مناسب برای درمان آسیب ها و مصدومیت های شایع بسکتبال را بررسی و تشریح می کند.

انواع مصدومیت های ورزشی

ممکن است دو نوع مصدومیت برای یک ورزشکار اتفاق بیفتد:

۱- مصدومیت حاد: این نوع مصدومیت اغلب نتیجه برخورد مستقیم بدن شما با زمین است. درد شانه ناشی از برخورد به زمین، نوعی از مصدومیت حاد است.

۲- مصدومیت های مزمن: این نوع از مصدومیت، حاصل جمع شدن اثرات منفی فعالیت هایی است که بارها و بارها برای یک ورزشکار در طول زمان افتاده می افتد. ورم کردن ساق پا به دلیل تمرینات مداوم، نمونه ای از مصدومیت های مزمن است.

تبدیل شدن یک مصدومیت مزمن به یک مصدومیت حاد، بسیار رایج است. فعالیت هایی که یک ورزشکار به صورت تکرار شونده انجام می دهد و باعث دردهای مزمن در بدن او می شود، احتمال وقوع یک مصدومیت جدی و حاد مانند رگ به رگ شدن، پاره شدن رباط و شکستگی، در زمان انجام همان فعالیت خاص را افزایش می دهد.

درمان مصدومیت ها

حالا که می دانیم ممکن است چه اتفاقاتی برای ما روی دهد، مهم است یاد بگیریم با مصدومیت های بسکتبال چگونه برخورد کنیم.

در اینجا لیستی برای مقابله با مصدومیت های بسکتبال تهیه شده است. اگر هر گونه از نشانه های مصدومیت های جدی که به سادگی قابل تشخیص است – خونریزی فراوان، خم شدن اعضای بدن در جهت غیرمعمول – فورا درخواست خدمات پزشکی کنید و سعی نکنید خودتان مصدومیتتان را برطرف کنید.

مرحله اول: کمی صبر کنید

وقتی بازیکنی مصدوم می شود، اولین کاری که باید انجام دهد این است که تعیین کند مصدومیتش یک آسیب خفیف است یا یک مصدومیت متوسط یا جدی. یک مصدومیت که نیاز به مراقبت های فوری پزشکی دارد معمولا با درد همراه است، اما میزان درد همیشه بهترین روش برای تشخیص شدت مصدومیت نیست.

به عنوان مثال کبودی بازو قطعا دردناک است، اما معمولا (نه همیشه) انقدر جدی گرفته نمی شود که به چیزی بیش از یک پک یخ نیاز داشته باشد. از سوی دیگر، بسیاری از صدمات معمول ورزشی، معمولا بلافاصله پس از وقوع آنقدر به بدن صدمه وارد نمی کنند که شُکی به بدن شما وارد شود؛ بلکه کمی زمان می برد تا خود را نشان دهند. بنابراین هر دردی ممکن است منجر به یک مشکل جدی برای شما شود.

بنابراین فکر خوبی است که پس از رخداد یک آسیب، چند دقیقه صبر کنید تا ارزیابی شما از وخامت اوضاع، دقیق تر شود.

مرحله دوم: بررسی قسمت آسیب دیده

بعد از اینکه چند دقیقه گذشت، به مشخصات متمایز قسمت آسیب دیده توجه کنید. هر یک از موارد زیر نشان می دهد که یک مصدومیت ممکن است به مراقبت های پزشکی و درمان نیاز داشته باشد:

• ورم
• بی رنگی قسمت آسیب دیده
• ناتوانی یا کم توانی در حرکت دادن قسمت یا عضو مصدوم
• بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن بخش ضربه خورده
• گرم بودن بخش ضربه خورده
• درد متوسط تا شدید در زمان آرام لمس کردن بخش آسیب دیده

اگر هیچ کدام از نشانه های بالا وجود نداشت،به آرامی و با دقت، تلاش کنید قسمت آسیب دیده بدن را حرکت دهید. هدف از تلاش برای حرکت دادن بخشی از بدن که فکر می کنید آسیب دیده، این است که درک درستی از میزان مصدومیت داشته باشید. درد ابتدایی مچی پایی که پیچیده یا انگشتی که به سمت پشت دست برگشته، ممکن است در ابتدا کمی شدید باشد اما معمولا پس از چند دقیقه و کمی حرکت کردن، کاهش می یابد.

مرحله سوم: روش درمانی RICE

روش درمانی RICE به طور عمده در درمان صدمات حاد مورد استفاده قرار می گیرد، اما اگر یک مصدومیت مزمن به اندازه ای شدید باشد که نیاز به درمان منظم و دوره ای داشته باشد نیز می توان از این روش برای درمان آن استفاده کرد.
روش RICE شامل چهار بخش است: استراحت، یخ، تراکم و ارتفاع.

استراحت: ادامه استفاده از یک عضو آسیب دیده بدن، باعث صدمات بیشتر می شود و در اکثر موارد مصدومیت را تشدید می کند. همچنین باعث کاهش شانس ریکاوری کامل می شود. اگر شما استراحت نکنید، بدنتان نمی تواند التیام یابد.

یخ: در این مرحله لزوما نیاز به استفاده از یخ نیست، بلکه تنها به چیز سردی نیاز است که به کاهش یا جلوگیری از درد کمک کند. مرحله یخ گذاری به ۱۵ تا ۳۰ دقیقه زمان نیاز دارد و پس از آن نیز باید ۱۵ تا ۳۰ دقیقه بدون یخ ادامه یابد. این مرحله می تواند چند بار در طول یک روز تکرار شود، اما باید دقت کرد که این کار بیش از حد انجام نشود.

تراکم: ورم کردن موضع آسیب دیده امری معمول است. ورم مانع رسیدن خون تمیز به منطقه آسیب دیده می شود و این یکی از مهمترین عوامل در جلوگیری از بهبود به موقع آسیب دیدگی است. جریان خون بیشتر موجب التیام سریعتر مصدومیت می شود. وقتی روی بخش آسیب دیده یخ نگذاشته اید، آن را با پارچه ای (باند) ببندید؛ اما این کار را به آرامی انجام دهید و پارچه را زیاد محکم نبندید؛ زیرا محکم بستن نیز مانع از بهبود سریع آسیب دیدگی می شود.

ارتفاع: بالا نگه داشتن (ارتفاع از سطح زمین) منطقه آسیب دیده به کاهش تورم کمک خواهد کرد. اگر بتوانید موضع آسیب دیده را در ارتفاعی بالاتر از قلب نگه دارید، بسیار مفید خواهد بود. به عنوان مثال اگر زانویتان آسیب دیده می توانید زیر آن چند بالش به صورت مسطح قرار دهید یا پتویی را چند لایه کنید و زیر پایتان قرار دهید و دراز بکشید تا ارتفاع پایتان از ارتفاع قلبتان از زمین بیشتر باشد.

نکته جالب: بسته های یخ

“از بسته های یخ اغلب برای درمان آسیب های حاد استفاده می شود، زیر باعث کاهش تورم می شود و تورم یکی از شایع ترین علائم آسیب های حاد است.

از طرف دیگر، بسته های حرارتی (Heat packs) اغلب برای درمان آسیب های مزمن مورد استفاده قرار می گیرند؛ چراکه حرارت این پک ها باعث افزایش جریان خون در منطقه آسیب دیده می شود و سرعت ریکاوری را افزایش می دهد.

همچنین استفاده ترکیبی از پک های حرارتی و یخ در مورد یک آسیب دیدگی رایج است. کمپرس یخ در زمان ابتدای آسیب دیدگی استفاده می شود؛ در حالی که کمپرس های حرارتی می توانند بعد از این مرحله، برای کاهش درد یا گرفتگی هایی که در طول درمان به وجود می آید، مورد استفاده قرار گیرند.”

نمی توان از متد رایس برای درمان همه مصدومیت های حاد استفاده کرد. به عنوان مثال یک بینی شکسته می تواند توسط پک یخ سرد شود اما متراکم سازی موثر بینی شکسته برای التیام مصدومیت، دشوار و در عین حال دردناک است.

مرحله چهارم: خواستن کمک پزشکی

در حالی که اکثر جراحات جزئی را می توان با روش Rice درمان کرد، اما گاهی اوقات برای درمان آسیب ها باید به بیمارستان یا مطب پزشک مراجعه کرد.

در صورت وقوع هر یک از موارد زیر، فورا به یک پزشک مراجعه کنید تا مورد معاینه قرار گیرید:

• افزایش شدید درد یا تورم
• شکستگی استخوان
• خونریزی بیش از حد
• سرایت درد یا تورم به نقطه دیگری از بدن
• ظاهر شدن علائم قرمز رنگ در نزدیک منطقه آسیب دیده
• احساس بی حسی، سوزش یا هر نوع تب در ناحیه آسیب دیده
• دیده نشدن علائم بهبودی در ناحیه آسیب دیده بعد از ۵ تا ۷ روز

مصدومیت اجتناب ناپذیر است

مصدومیت ها به هر حال به وقوع می پیوندد.بسیاری از مصدومیت ها نسبتا جزئی و به راحتی قابل درمان هستند. علاوه بر این، توانایی ریکاوری از یک مصدومیت بخشی از چیزی است که باعث می شود ورزشکاران یک پله بالاتر از دیگران قرار گیرند؛ ورزشکاران از دیگران مقاوم ترند.