در بسکتبال دو راه برای حرکت دادن توپ وجود دارد: پاس دادن و دریبل زدن.پاس دادن راه سریعتر و مقدم تری است، اما همیشه امکان پذیر نیست. روش های دفاعی برای محدود کردن فرصت های پاس دادن طراحی شده اند. در نتیجه دریبل زدن گاهی اجتناب ناپذیر است و بنابراین هر بازیکن باید قادر باشد به طور موثر و بدون در نظر گرفتن موقعیتی که در آن بازی می کند، دریبل بزند.
بازیکنان جدید اغلب می خواهند چگونگی اجرا کردن ترفندهای دریبل زدن را یاد بگیرند. اما این بازیکنان باید به یاد داشته باشند یک کودک قبل از این که راه برود باید چهار دست و پا راه رفتن را یاد بگیرد. هدف یک بسکتبالیست مبتدی باید این باشد که توانایی خود در با ثبات دریبل زدن را افزایش دهد.گرچه اجرای حرکت های پایه نسبتا آسان است اما تسلط پیدا کردن در یک مهارت نیاز به توجه ویژه و ساعت ها تمرین دارد.
مبانی دریبل زدن در بسکتبال
در گام اول شما باید در مهارت های دست به توپ (ball handling) استاد شوید. هنگامی که مبانی را آموختید، فقط با تمرین، تمرین و باز هم تمرین یک بازیکن با دست به توپ خوب خواهید بود.
برای شروع ۶ مرحله زیر را دنبال کنید:
۱-یک توپ بسکتبال را در دست بگیرید و مطمئن شوید به اندازه کافی پر باد است. توپ را به طور مستقیم در جلوی بدن خود نگه دارید به طوری که بازو های شما به طور موازی با زمین قرار گیرد و سپس به سادگی توپ را رها کنید (ضربه نزنید). اگر باد توپ تنظیم باشد پس از برخورد با زمین باید تا کمر شما بالا بیاید.
۲-پاهای خود را به اندازه عرض شانه باز کنید و زانوهایتان را کمی خم کنید. این طرز ایستادن به شما اجازه می دهد تعادل خود را حفظ کنید.
۳-توپ را در دست غالب خود بگیرید.
۴-با باز کردن انگشتان و خم کردن مچ دست خود توپ را به سمت زمین فشار دهید. توجه داشته باشید که شما نباید کل بازوی خود را حرکت دهید. با این حرکت دست و مچ ساده شروع کنید و بر کنترل توپ تمرکز کنید.
۵-هنگامی که توپ به زمین برخورد کرد و به سمت دست شما بازگشت، یکبار دیگر با نوک انگشتان خود بالاترین قسمت توپ را لمس کنید و یکبار دیگر مچ دست خود را برای فشار دادن توپ به سمت زمین خم کنید.
۶-مرحله ۵ را به طور مداوم تکرار کنید تا توپ را دریبل بزنید.
نکته مهم:سر خود را بالا نگه دارید.
«این مهم است که به یاد داشته باشید دریبل زدن مهارتی بر پایه لمس کردن توپ است نه نگاه کردن به آن.یک دریبل زننده برای اجرا و کنترل یک دریبل باید به حس لامسه و یا احساس خود متکی باشد نه به حس بینایی خود. درک موضوع بالا به بازیکن اجازه می دهد در حالی که سر خود را بالا نگه داشته است توپ را لمس کند.»
همه بازیکنان باید یاد بگیرند که به خوبی با هر دو دست دریبل بزنند. هنگامی که شما در دریبل پایه با دست غالب خود استاد شدید، سعی کنید همین تمرین را با دست ضعیف خود انجام دهید. داشتن توانایی یکسان در دو دست باعث گسترش و سرعت بخشیدن به بازی تهاجمی شما می شود.
در بازی های واقعی کمتر پیش می آید که بازیکنان در یک جا ساکن بمانند و دریبل بزنند، بنابراین هنگامی که دریبل پایه ایستاده را انجام می دهید سعی کنید جنبش، حرکت و یک مدافع را به تمرین خود اضافه کنید. حرکات زیر به شما کمک می کند از توپ در مقابل مدافعان مزاحم مراقبت کنید:
مانع شدن با بازو
اولین مانور و حرکتی که باید یک دریبل زن جدید به مهارت های دست به توپ خود اضافه کند مانع شدن با بازو است. ”مانع شدن با بازو” به این معنی است که بازیکن دریبل زننده با دستی که با آن دریبل نمی زند یک سد بین توپ و مدافع ایجاد کند. استفاده از بازو برای مانع شدن تا زمانی که دریبل زننده از بازوی خود برای فشار دادن یا ضربه زدن به مدافع استفاده نکند، قانونی است.
انواع دریبل های بسکتبال
دو نوع پایه، دریبل زدن وجود دارد: دریبل آهسته و دریبل سرعتی. هر دو نوع دریبل، دارای مزایای خاص در موقعیت های متفاوت است.
دریبل آهسته
این نوع دریبل زمانی باید استفاده شود که بازیکنی که توپ در دست اوست از نزدیک دفاع می شود یا توسط بازیکنان حریف احاطه شده است.
مراحل زیر را برای اجرا کردن یک دریبل آهسته دنبال کنید:
۱-در موقعیت متناوب حرکت کردن بایستید. یعنی زانوهای خود را کمی خم کنید تا پای موافق با دستی که توپ در آن قرار دارد کمی عقب تر از مرکز بدن شما قرار گیرد.
۲-شروع به دریبل زدن توپ کنید و با استفاده از ضربه های با شدت کم سعی کنید دریبل زدن را نزدیک سطح زمین نگه دارید.
۳-هنگامی که با دریبل زدن به جلو می روید، این کار را با حرکات پیش رونده خفیف مثل حرکات پس روی های دفاعی یا گام های کوتاه انجام دهید.
دریبل سرعتی
این نوع دریبل باید زمانی استفاده شود که توپ را در زمین پیش می برید و دفاعی در مقابل شما نیست. از آنجایی که در این موقعیت کسی شدیدا شما را دفاع نمی کند، سرعت (و نه محافظت توپ از دفاع) باید اولویت شما باشد.
مراحل زیر را برای اجرا کردن یک دریبل سرعتی دنبال کنید:
۱-در یک موقعیت غالب بایستید. یعنی زانوهای خود را کمی خم کنید و به اندازه عرض شانه باز کنید.
۲-از آنجایی که تاکید روی سرعت است، این نوع از دریبل به کنترل توپ در طول برداشتن گام های بزرگ در هنگام دریبل زدن نیاز دارد.
۳-بهترین راه برای حفظ کنترل توپ در هنگام اجرای دریبل سرعتی این است که در همه حال توپ را در محوطه ای به غیر از جلوی بدن خود نگه دارید تا مانع دویدن شما نشود – بازیکن اساسا باید توپ را به توپ به سمتی ضربه بزند که توپ در امتداد مسیر خود حرکت کند.
۴-یک دریبل زن سریع جلوتر از جایی که توپ پس از برخورد با زمین به آنجا می جهد،حرکت می کنید.
یک واقعیت جالب:
«در بازی های اولیه بسکتبال دریبل وجود نداشت. در واقع تا سال ۱۹۱۰ و تقریبا بیست سال پس از اختراع این ورزش، دریبل در بسکتبال پدیدار نشده بود. در اوایل سال ۱۹۱۰ نیز گرچه اجازه دریبل زدن توپ به بازیکنان داده شد اما آنها اجازه نداشتند یک مرتبه در موقع دریبل زدن اقدام به شوت زدن کنند. این ماجرا تا سال ۱۹۱۶ ادامه داشت تا اینکه پس از بحث های داغ، بازیکنان سرانجام توانستند اجازه شوت زدن در هنگام دریبل را نیز دریافت کنند.»
آخرین کاری که شما می خواهید انجام دهید این است که باعث بشوید توپ لو رود زیرا یک خطای حمل توپ انجام داده اید. در قسمت زیر کارهایی که باعث می شود شما قوانین دریبل زدن را نقض کنید قرار داده شده است، پس شما می دانید زمانی که توپ را در اختیار دارید چه کارهایی را نباید انجام دهید.
با توجه به کتاب قوانین مدارس مربوط به فدراسیون بین المللی،هنگامی که یکی از موارد زیر رخ دهد عمل دریبل زدن متوقف خواهد شد:
- دریبل زننده برای استراحت دادن توپ،آن را در یک یا دو دست خود بگیرد.
- دریبل زننده با لمس کردن توپ با کف دست یا حمل کردن آن اجازه دهد توپ در یک دست یا دو دست او استراحت کند.
- دریبل زننده به طور همزمان توپ را با هر دو دست خود لمس کند.
- هنگامی که یک بازیکن از طریق یکی از موارد بالا به دریبل خود پایان می دهد، خلاف قوانین است که دوباره دریبل زدن را از سر بگیرد.
اگرچه دریبل زدن در اجرا یک مهارت ساده است، اما تبدیل شدن به یک کنترل کننده توپ ماهر نیاز به سخت کار کردن وفداکاری دارد. هنگامی که شما اصول اولیه دریبل زدن را پشت سر گذاشتید، آموزش های دیگر را برای پیشرفت تکنیک های دریبل زنی خود امتحان کنید.