راهکارهایی برای بسکتبال ایران / رحیمی: فدراسیون و هیئت‌ها باید به طور مداوم در چالش باشند

محمد رحیمی از مربیان خودساختۀ بسکتبال ایران است که این روزها در رده‌های سنی ترکیه مربیگری می‌کند.

بچۀ اشنویه است و در حال حاضر مقیم استانبول.با اینکه در بسکتبال ترکیه فعالیت می‌کند اما عشق و علاقه‌اش را برای میهن‌اش در لایو‌های مربیگری حتی داوری در بسکتبال نشان داده است.

وی در دوران کرونا، مربیان ایرانی را با مباحث آموزشی بسکتبال زیر نظر بهترین مربیان و مدرسان فیبا آشنا کرده که ویدئوهای مربوط به سمینارها و وبینار‌های آنلاین او در پلت فرم یوتیوب در دسترس است.

با آغاز مسابقات بسکتبال باشگاههای ایران با محمد رحیمی دانشجوی پزشکی در ترکیه، گفت و گویی ترتیب دادیم که ماحصل صحبت‌های او را با سایت خانه بسکتبال ایران می‌خوانید:

بازی برای نتیجه

در ایران رسم است یا هیئت‌های استانی در مسابقات باشگاهی شرکت نمی‌کنند و یا اگر حضور می‌یابند فقط به دنبال نتیجه‌اند. همین عامل باعث بی ثباتی در بسکتبال استان‌هاست.

وظیفۀ هیئت استانی تیمداری در سطح حرفه‌ای نیست اما با وجود روند فعالیت‌های بسکتبال در کشور، هیئت‌ها می‌توانند از نیروی بومی در سطح جوانان بهره‌مند شده و تیم‌های متعددی را برای مسابقات مختلف تدارک ببینند.

این کار ربطی به داشتن بازیکن حرفه‌ای یا خارجی ندارد. همچنین ربطی به داشتن پول زیاد هم ندارد فقط باید ذهنیت‌ها را از نتیجه‌گرایی صرف، به حلقه‌های متصل سازندگی تغییر داد. بازیکنان، مربیان و داوران استان‌ها در طول سال نباید بخوابند و هیئت‌ها به گونه‌ای باید برنامه‌ریزی کنند که مدام فعال باشند تا بهترین‌ها را دستچین کنند.

بومی و غیربومی درست نیست

بسیاری از مصاحبه‌ها و لایوها غیرکارشناسی است. به طور مثال در خصوص فلان باشگاه می‌گویند بومی‌گرایی کرده. وظیفه باشگاهها بومی‌گرایی هست و نیست.

یعنی نباید به صرف اینکه تیمی چند بازیکن بومی دارد، مبنای حرکت باشگاهی را بازیکنان بومی بدانیم چون ممکن است باشگاهی که سرمایه‌گذاری کرده را دچار تردید کند و بحث سرمایه در مسابقات باشگاهی را تحت‌الشعاع قرار بدهد.

باشگاه برای دیده شدن اسپانسر بازیکن استخدام می‌کند و این مرسوم است. جداسازی تیم‌ها با بومی و رنگ و فرهنگ و دین جائز نیست. باشگاه بازیکن نمی‌گیرد که بسازد چون بازیکن، مال همان باشگاه نیست و پول می‌گیرد و باشگاهش را عوض می‌کند.

وظایف هیئت‌ها

وظیفۀ هیئت نیست با بودجۀ استان بازیکن خارجی بگیرد. این پول را باید با مربیان خوب داخلی یا خارجی برای بازیکنان جوان و مستعد سرمایه کرد. اگر هیئت از جایی تأمین می‌شود و بودجۀ خوبی دارد نباید بلافاصله در بالاترین سطح رقابت‌ها شرکت کند چون ابتدا باید زیرساخت‌های لازم را در لیگ‌هایی پایین‌تر به وجود بیاورد.

جدا از باشگاهها، هیئت‌های استانی، خدمت‌رسانی به بازیکنان بومی را عهده‌دار هستند. هیئت‌ها وظیفه دارند به هر شکلی بازیکنان خود را در صحنۀ بازی‌های بسکتبال نگه دارند.

قیاس اشتباه

هیئت‌ها یا تیم‌های تازه تأسیس نباید خود را با بودجه‌های سایر باشگاههای بزرگ قیاس کنند. هدف رشد تدریجی است که در آن فقط نتیجه نیست بلکه فرایند بازی‌ها مطالعه می‌شود. مدام می‌شنویم در پرتاب‌های آزاد ضعیف هستیم یا بازی لحظات آخر را از دست می‌دهیم.

چرا؟ چون تعداد بازی‌های نوجوانان و جوانان در سال به 10 بازی نمی‌رسد در صورتی که باید 60 – 50 تا بازی کنند. با این تعداد بازی، بازیکن با محیط و لحظات استرس‌زا درگیر می‌شود و سیکل تمرین و مسابقه، منجر به غلبۀ او بر شرایط غیرقابل پیش بینی خواهد شد.

ما باید بسکتبالیست‌ها را به لحاظ روانی ارتقاء بدهیم. این امر زمانی اتفاق می‌افتد که بازیکن در سال بازی کند. در حال حاضر در رده‌های پایۀ ایران، بازیکن نصف استانداردهای جهانی بازی نمی‌بیند.

آموزش مدیران

باید به فکر آموزش مدیران باشیم. نوع نگاه و نگرش آنان باید تغییر کند. مدیران استانی فقط به نتیجه فکر می‌‌کنند و اگر نتیجه نگیرند هزینه نمی‌کنند.

باید سمینارهای متعدد در سطح هیئت‌های استانی برگزار کنیم و مسئولیت‌های دیگر مدیران استانی را متذکر شویم تا یک کشور بسکتبالی قوی داشته باشیم.

مدیران باید بدانند چگونه یک بازیکن از صفر تا صد بالا می‌آید و در این سمینارها باید نگرش مدیران را به بسکتبال تغییر داد.

نکته

فدراسیون بسکتبال باید برای بازیکنان مستعد و نخبه که می‌توانند پشتیبان بازیکنان بزرگ باشند، تمرینات تخصصی تدارک ببیند.

تمرینات اختصاصی توسط تمرین دهنده‌های حرفه‌ای انجام شود.

راهکارهای محمد رحیمی را بخوانید:

• فدراسیون بسکتبال نباید به خاطر رأی استان‌ها در انتخابات، نسبت به عملکرد رؤسای هیئت‌های استانی بی تفاوت باشد.

• باید بر عملکرد استان‌ها نظارت شود. فدراسیون و هیئت‌های استانی بسکتبال در سال باید به طور مداوم در چالش با یکدیگر باشند و برای بسکتبال برنامه‌ریزی کنند.

• ساختار طراحی کنند و بر اساس اقتضائات برنامه‌ریزی و زمانی، به فکر تغییرات مثبت باشند.

• هیئت‌هایی داریم که کمیته‌های مربیان و داوران آنها در سال یک بار هم جلسه مربیان و داوران استان را برگزار نمی‌کنند و حتی از حال همدیگر با خبر نیستند!

• برخی هیئت‌ها در سال تا دو روز مانده به مسابقات خوابند! بعد برای رده‌‌‌های پایه در استان دو ساعته تیم انتخاب می‌کنند!

• خصوصی‌سازی در استان‌ها ضروری است و فدراسیون بسکتبال باید هیئت‌های استانی را تشویق به خصوصی‌سازی کند.

• صدور مجوز باشگاهداری (مدرسه بسکتبال) در استان‌ها تسهیل شود و کاملاً مجزا از هیئت استان باشد تا رقابت ایجاد شود و جامعه آماری بسکتبال افزایش پیدا کند.

• از هیئت‌های استانی تقویم سالیانه بخواهیم و برعملکرد هر استان باید نظارت کامل داشته باشیم. هیئت‌های فعال نیز باید فدراسیون را به چالش بکشند. تعارفات و رفیق بازی‌ در کار را کنار بگذاریم.

• اگر استان‌ها را فعال نکنیم، فدراسیون فعالی نخواهیم داشت و حال بسکتبال کشور خوب نخواهد شد.

• باید هر ساله عملکرد کمیته‌های استانی از سوی کمیته‌های فدراسیون به چالش کشیده شود و همچنین عملکرد کمیته‌های فدراسیون از سوی کارشناسان وارد چالش شود. مسئولان کمیته‌ها بر اساس عملکرد انتخاب شوند و مسئول مادام‌العمر نداشته باشیم.

  مصاحبه‌های سرضرب و سئوال‌ جواب‌های فراوان از بازیکنان بسکتبال را در سایت خانه بسکتبال ایران دنبال کنید.

  سعی می‌کنیم در هفته با یکی از بازیکنان گفت و گو کنیم و شما را در جریان احوالات شخصی، بازی و تا حدودی زندگی آنان قرار بدهیم.

  دیگر مصاحبه‌های اختصاصی خانه بسکتبال ایران را از اینجا بخوانید. دیالوگ