منابع گرگانی از حضور پری پتی در تیم شهرداری این شهر خبر دادند. این برای سومین فصل است که پتی به بسکتبال ایران وارد می‌شود.
بازیکنی که در بازی‌های دو فصل اخیر نشان داد قابلیت تغییر بازی را در شرایط مختلف دارد.
بخشی از کارآیی پتی به توانمندی مهارتی این بازیکن برمی‌گردد اما بخش دیگر آن نشانۀ ضعف و افت بسکتبال ایران در سال‌های اخیر است. به ویژه در پوینت گاردها که بسکتبال ایران رشد دهۀ 80 را با وجود گارد رأس‌هایی چون مهدی کامرانی، جواد داوری، آرن داودی و… نداشته است.
اما چرا پری پتی، بدل به یکی از ماندگارترین چهره‌های خارجی در بسکتبال ایران شده است؟
بازیکنی با تکنیک و با قدرت حرکات انفجاری که از سوی مدافعان به طور مداوم مورد هدف قرار می‌گیرد.
قابلیت تغییر دادن بازی معمولاً با کارهای تهاجمی از سوی او همراه است. او همیشه در حالت تهاجمی جای خود را در تیم دارد، در حالی که تیم‌های حریف ناچار می‌شوند بخشی از تمرکز دفاعی خود را روی این بازیکن بگذارند.
پری پتی با مهارت‌های حمله‌ای، ارزش بازی‌ای را که به دلیل مربیان محافظه کار در بسکتبال ایران در حال نابودی است، زنده کرده است و به ادا اصول مربیان دفاعی! خاتمه داده چون بسکتبال بازی حمله و دفاع است.
برخی مربیان برای توجیه ضعف حمله‌ای و کارهای نکرده روی تکنیک و مهارت‌های فردی نفرات و در مجموع ضعف در برنامه‌های تهاجمی، این عناوین را تولید می‌کنند در حالی که پتی و بسیاری از بازیکنان نسل طلایی و تک چهره‌های دیگری بعد از آنان، بدون کُشتن بسکتبال تهاجمی، لذت و زیبایی‌های بسکتبال را با کارهای تهاجمی درست و اصولی معنا کرده‌اند.
پتی فقط یک گلزن قهار نیست. او در دو فصل قبلی نشان داد از بازیسازان بزرگ لیگ برتر است و همۀ اینها منجر به تغییر نگاه ما به بازی پوینت گاردها در بسکتبال ایران می‌شود.