مانولوپولوس: در کمپ اخیر ما بازیکن ۱۷ ساله داشتیم و این موضوع باعث می‌شود انتخاب‌های بهتری برای آینده تیم ملی داشته باشیم که یک اتفاق بسیار خوب و مثبت است.
گفت و گوی سرمربی تیم ملی بسکتبال با سایت فدراسیون
آقای مانولوپولوس! بازیکن ۱۷ ساله داشتیم، داریم و خواهیم داشت. نه در این دوره شما بلکه از گذشته‌های دور و نزدیک.
مسأله بسکتبال ما امروز بازیکن ۱۷ ساله نیست. مسأله نحوه‌ی مدیریت کردن منابع انسانی‌ست که طی حدود ۳۴ ماه گذشته به فنا رفتیم!
تیم ملی بانوان در فصل خوشه‌چیتی با دوجین بازیکن آماده و شاخص از گذشته،، از راهیابی به دسته اول آسیا بازماند!
حسرت یک برد در جام جهانی بعد از سه دوره که لااقل یک یا دو برد داشتیم، در دوره جواد داوری به دل‌مان ماند؟
می‌دانید چرا؟
چون خصومت شخصی با بازیکنان و برخورد حذفی تحت پوشش جوانگرایی، فرصت یک برد جهانی را از بسکتبال‌مان گرفت و در پایین‌ترین مکان جام جهانی در تاریخ حضور تیم‌های ایرانی قرار گرفتیم؛ سی و یکم بین ۳۲ تیم!
آقای مانولوپولوس!
دوستان ایرانیزه‌تان می‌کنند تا حرف‌های باب میل و دل آنها را بزنید، اما بدانید و آگاه باشید که بازی‌های آسیایی سطحی نازل‌تر از کاپ آسیا دارد اما در این بازی‌ها نیز همچون کاپ آسیا، و پس از چهار دوره پیاپی سکونشینی، فرصت حضور در نیمه‌نهایی را از دست دادیم. ایضاً به همان دلیل قبلی؛
سوءمدیریت.
ایضاً بهانه‌ی نسل‌سازی.
سخن به درازا نمی‌کشم چون با بیش از ۲۰ مورد ناکامی در ۳۳ ماه، نوشتن از آه و حسرت است اما؛
باخت نوبرانه به قطر بعد از ۱۸ سال که در زمان شما اتفاق افتاد قاعدتاً باید هوشیار‌تان کرده باشد که مسأله بسکتبال ما ۱۷ ساله‌ها نیستند. بدون شما با شما ۱۷ و ۱۸ ساله داشتیم و داریم و خواهیم داشت الان مسأله ما حیف و میل کردن ۱۷ و ۱۸ ساله‌ها و از دست دادن فرصت‌های جهانی و آسیایی است که با سوءمدیریت سوزانده می‌شود!
کل ماله‌کشی‌ها در قبال عمرسوزی و فرصت‌سوزی‌های بسکتبال هم، شعار یا کلیشه‌سازی نخ‌نما شده‌ی جوانگرایی یا وعده‌ی استعدادپروی ۲۰۳۰ است.
۱۰۰ سال تاریخ ورزش ایران به لطف استعدادها و «پیشینه‌ی استعداد» چرخیده آن وقت آقایان با فرار رو به جلو در بسکتبال و با سرپوش گذاشتن روی ناکامی‌ها، برای ما مدام از استعدادیابی‌شان به عنوان یک اتفاق نو، تبلیغ می‌کنند!