وقتی بازی آمریکا – اسپانیا در فینال المپیک ۲۰۰۸ پکن به پایان رسید، لبران جیمز گفت: «این یکی از بزرگترین دستاوردهای المپیک تاکنون است».
آن روزها تصویر کلی از بسکتبال المپیک در نحوه‌ی بازی تیم‌هایی مثل اسپانبا به نمایش درآمد که تا پیش از دهه‌ی ۹۰ میلادی در تیم‌های یوگسلاوی یا اتحاد جماهیر شوروی تجلی یافته بود. زمانی که بر اساس یک نابرابری با سردمداری فیبا و کمیته بین‌المللی المپیک، ان بی ای حق نداشت در بسکتبال المپیک بازی کند. در شرایطی که نعدادی از بسکتبالیست‌های اروپایی بعد از ان بی ای، همراه با تیم‌های ملی در المپیک تابستانی عرض‌اندام می‌کردند.
مردان درشت هیکل با قد بلند اروپایی، مهارت بچه دبیرستانی‌ها یا اعضای کالج‌های آمریکا را نداشتند که آن موقع هم بسکتبال‌شان بر پایه‌ی حملات برق‌آسا و نتیجه‌گیری بر اساس ارزش‌های فردی جهان سرمایه‌داری متمرکز بود. بسکتبال اروپا تأکید بیشتری بر درک نحوه‌ی پاس دادن و حرکت بدون توپ داشت اما در سال ۲۰۰۸، اسپانیا با توانایی چند بازیکن روی شوت، بسکتبال متحول شده‌ی خود در قاره سبز را به رخ کشید.
از زمانی که ان بی ای در المپیک ادغام شد از طرفی اروپاییان، مزیت ان بی ای را به کشورهای خود بازگرداندند، در بسکتبال المپیک، فهرستی از ام وی پی و پر از قهرمانان ان بی ای در کنار هم یا رودرروی هم به ایجاد دگرگونی و تحولات عمیق‌تر در بسکتبال کمک کردند. آمریکا در سطحی بالاتر هر چند این باور کلی همچنان وجود دارد که ان بی ای به خاطر فیبا و المپیک خودش را به خطر نمی‌اندازد. با وجود این امسال ان بی ای فهرستی غنی از منابع خود را در اختیار المپیک گذاشت.
دستاوردهای المپیک پس از فینال ۲۰۰۸، امروز خیلی بیشتر از صحبت‌های لبران جیمز در ان روزهاست. حتی اگر مایک شیشفسکی، سرمربی تیم المپیک ۲۰۰۸، در پاریس ۲۰۲۴ روی نیمکت می‌نشست، تیم‌های بیشتری مثل صربستان را به فهرست تیم‌هایی اضافه می‌کرد که با «شخصیت عالی»، در رویدادهای بزرگ تاریخ بسکتبال بین‌المللی، بازی می‌کنند. او این جمله را نخستین بار در فینال ۲۰۰۸ برای تیم اسپانیا بکار برد. «اگر شخصیت عالی نداشتیم، نمی‌توانستیم تیمی دیگر با شخصیت عالی را شکست بدهیم».
مردان بزرگ زیادی مثل نیکلا یوکیچ، علاوه بر اندازه، به درک نحوه‌ی بازی‌سازی و گلزنی، شوت و ریباند در بسکتبال کمک کرده‌اند. صربستان و آمریکا در نیمه‌نهایی بسکتبال المپیک، صحنه‌ای از دستاورد مهم بسکتبال در زمان ماست. صحنه‌ای برای نشان دادن و ترکیب سبک‌های بسکتبال، مملو از آمادگی جسمانی، توانایی‌های شخصی و استعداد بسکتبال در بالاترین سطح.