چرا از ظرفیت‌های بسکتبال درست استفاده نمی‌شود؟
ضعف مدیریت و بی‌تفاوتی افراد
✍️جواد داوری در گفت و گو با سایت فدراسیون بسکتبال در حالی عملکرد تیم جوانان را «نتیجه خوب» اعلام می‌کند که این تیم بر خلاف انتظارات بین 7 تیم دسته دو آسیا، چهارم شد.
تیم بسکتبال جوانان دختر ایران در رقابت‌های زیر 18 ساله‌های دختر آسیا که چندی پیش در شنژن چین برگزار شد، بین 7 تیم دسته دوم، چهارم شد و با دو پیروزی، بالاتر از هنگ‌کنگ، مالدیو و قرقیزستان (تیم بدون رنک فیبا) قرار گرفت. تیم ایران به لحاظ عملکردی نیز طبق داده‌های آماری، یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های این دوره بود با این حال جواد داوری، رئیس فدراسیون بسکتبال می‌گوید «نتیجه خوبی گرفتیم».
برای بررسی عملکرد دختران زیر 18 ساله‌های ایران، ابتدا باید به مسابقه‌های زیر 16 ساله‌های دسته دو آسیا برگردیم. جایی که ایران طی سه سال گذشته، دو بار شرکت کرده بود. برای مرتبه دوم، تیم ایران با فیلیپین به فینال رسید اما فقط یک تیم به دسته یک صعود می‌کرد که ایران با شکست مقابل حریف از صعود بازماند.
با توجه به دو دوره حضور ایران طی سه سال، این نتیجه راضی کننده بود. در سالجاری 9 بازیکن از دو تیم قبلی زیر 16 ساله‌ها در ترکیب تیم زیر 18 ساله‌های ایران بودند. این نکته ابتدا به ساکن، اعتماد به نفس ایجاد می‌کرد زیرا غالب نفرات تیم، از تجربه‌ی بازی در آسیا بهره‌مند بودند.
تیم ایران از یک سرمربی یونانی برخودار بود که سال گذشته نیز هدایت تیم ملی بانوان را در کاپ آسیا سطح B (دسته دو) برعهده داشت. علاوه بر این تیم ایران قبل از شروع بازی‌های چین، برای انجام چهار بازی تدارکاتی به لبنان رفت.
بنابراین نفرات، سرمربی خارجی و تدارکات، سه عاملی شد تا از تیم انتظار بیشتری داشته باشیم در حالی که چهارمی بین 7 تیم، نه تنها انتظارات را برآورده نکرد بلکه عملکرد فنی ضعیف، بر ناامیدی‌ها افزود.
ضعف مدیریت فدراسیون بسکتبال در «مدیریت زمان»، یکی از ضعف‌های اساسی تیم در راه مسابقات آسیایی بود. تیم 8 ماه با مربیان مرد و زن ایرانی تمرین کرد اما در یک ماه پایانی تا مسابقات، سرمربی یونانی بالاسر بچه‌های قرار گرفت! عملکرد النی کاپوچیانی، کاملاً گویاست که وی شناخت و تسلط لازم روی تیم خودش نداشت. همچنین شناخت روی حریفان. به لبنان با یک شیوه‌ی دفاعی این تیم باختیم و اصلاً بی‌برنامه بودیم. ساموآ را که در دور گروهی بردیم، در بازی رده‌بندی باختیم!
همچنین بهترین و امتیازآورترین بازیکن تیم در روزهای اول، روز به روز افت کرد و در روز بازی رده‌بندی، فقط با کسب یک امتیاز! بازی‌هایش را به پایان برد.
ضعف مدیریت فدراسیون بسکتبال در انتخاب «مشاور فنی» تیم هم مشهود بود. محمد عابدینی مقیم چین، خودش را به شنژن رساند در حالی که تا روز بازی‌ها اصلاً اعضای تیم را ندیده بود! عابدینی و سرمربی تیم برای نخستین بار در محل برگزاری بازی‌ها با هم ملاقات کردند!
نظیر چنین ضعف‌ها و سوءمدیریت‌هایی را در تیم‌های مختلف فدراسیون جواد داوری دیده بودیم. هدایت تیم نوجوانان پسر به مربی‌ای داده شد که چهار سال از بسکتبال دور بود! تیم با دوجین بازیکن خوب، بدترین نتیجه تاریخ بسکتبال ایران در رده‌ی نوجوانان را گرفت. اما بازیکنان همان تیم تک تک راهی لیگ‌های فرانسه، ترکیه و جی لیگ آمریکا شدند!
ضعف و سوءمدیریت در 2 سال و 5 ماه که از ریاست جواد داوری در فدراسیون بسکتبال می‌گذرد، ناکامی‌های زیادی به بار آورد اما داوری در جلسات بررسی عملکرد تیم‌ها همیشه خود را وارث ضعف گذشتگان می‌داند در حالی که با وجود استعدادها اگر مدیریت داشتیم، نتایج خوبی می‌گرفتیم.
واقعاً با وجود نیروهایی که سر از لیگ‌های خارجی درمی‌آورند اصرار روی «میراث ضعیف گذشتگان» که طرفداران جواد داوری تکرار می‌کنند، چه معنایی دارد؟ لااقل در مباحث تیم‌های رده‌های سنی که ظرف دو سال و 5 ماه در اختیار فدراسیون داوری گذاشته شده است، این حرف‌ها ثابت شده در توجیه مدیریت ضعیف فدراسیون و نداشتن کارایی لازم در راستای استفاده بهینه از نیروهای مستعد بسکتبال است.
سوءمدیریت فدراسیون بسکتبال با جابه جایی افراد که بخشی از باخت‌ها هستند اما از نقشی به نقشی دیگر درمی‌آیند، مدام در حال تکرار شدن است. (مثل سرمربی تیم نوجوانان که بعد سرپرست تیم ملی و سپس عضو کمیته فنی فدراسیون شد). جابه‌جایی ناکامی‌ها یک نوع بی‌تفاوتی بین افراد به وجود آورده است چون با ایجاد مصونیت توسط رییس فدراسیون بسکتبال، همیشه هستند! فقط نقش‌های‌شان تغییر می‌کند اما ناکامی‌ها تکرار می‌شود.