جایزه بازیکن ارزشمند (MVP) در بسکتبال

جایزه MVP در لیگ NBA از فصل 1955-1956 به بهترین بازیکن فصل عادی اعطا شده است. این جایزه به افتخار نخستین کمیسیونر NBA، ماوریس پودولوف نام‌گذاری شده و از آن زمان تاکنون، به بازیکنانی که بیشترین تأثیر را بر روی عملکرد تیم خود داشته‌اند، اهدا می‌شود. در ابتدا، انتخاب MVP توسط رأی‌گیری از بازیکنان NBA انجام می‌شد، اما از فصل 1980-1981، این انتخاب توسط هیئت نویسندگان ورزشی و پخش‌کنندگان ورزش در سراسر ایالات متحده و کانادا صورت می‌گیرد.

جایزه بازیکن ارزشمند (MVP) در بسکتبال، یک افتخار معتبر است که به بازیکنی داده می‌شود که تأثیر بیشتری در طول فصل داشته باشد. معیارهای انتخاب MVP تا حدودی ذهنی است و می‌تواند بین رأی‌دهندگان متفاوت باشد، اما به طور کلی شامل موارد زیر است:

تولید آماری (Statistical Production):

آمارهای فردی قابل توجه مانند امتیازات(points)، ریباندها(rebounds)، پاس‌ها(assists)، توپ ربایی(steals) و بلاک‌ها(blocks) در نظر گرفته می‌شوند.

موفقیت تیم (Team Success):

MVP اغلب از تیمی با سابقه موفق در فصل عادی انتخاب می‌شود.

تأثیر بر موفقیت تیم (Impact on Team’s Success):

تأثیر کلی بازیکن بر عملکرد تیمش یک عامل کلیدی است.

رهبری و درخشش (Leadership and Brilliance):

توانایی بازیکن برای رهبری تیم و نمایش لحظاتی از درخشش فرازمینی نیز مهم است.

رأی‌دهندگان ممکن است این عوامل را به طور متفاوتی وزن کنند و اغلب بحث‌هایی در مورد اهمیت آمار فردی در مقابل موفقیت تیم وجود دارد. MVP معمولاً توسط یک پنل از نویسندگان ورزشی و پخش‌کنندگان انتخاب می‌شود و گاهی اوقات رأی‌گیری طرفداران نیز در فرایند تصمیم‌گیری گنجانده می‌شود.

البته، در مورد انتخاب MVP در بسکتبال، چندین جنبه دیگر نیز وجود دارد که ممکن است در نظر گرفته شود:

مهارت‌های دفاعی (Defensive skills):

بازی‌های کلیدی (Key games):

نوآوری و خلاقیت (Innovation and Creativity):

محبوبیت و تأثیر رسانه‌ای (Popularity and media influence):

بازیکنانی که بیشترین MVP فینال NBA را دارند

Kawhi Leonard

جدا شدن از بقیه بازیکنان در NBA آسان نیست، جایی که بهترین بازیکنان جهان با هم برخورد می‌کنند تا ثابت کنند که در اوج بازی خود هستند. یکی از سخت‌ترین کارهایی که می‌توان انجام داد این است که در یک سری 7 بازی از بقیه در زمین بازی پیشی بگیریم تا قهرمان NBA و MVP فینال را بدست آوری.

از زمان ایجاد این جایزه، فقط 31 بازیکن توانسته اند آن را در تاریخ NBA به خانه ببرند. با این حال، تعداد انگشت شماری از آنها توانسته‌اند بیش از یک بار برنده آن شوند. که ما آنها را در زیر فهرست می‌کنیم:

کاوهی لئونارد در سال 2014 تقریباً تازه شناخته شده بود. او بازیکن برجسته‌ای در خط حمله اسپرز نبود و هیچ کس نمی‌دانست که دفاع او تا این حد عالی خواهد بود. با این حال، او چالش محافظت از لبرون جیمز را پذیرفت و موفق شد.

پنج سال بعد و تبدیل شدن به یک سوپراستار، لئونارد یک بار دیگر رهبری گروه را بر عهده گرفت – این بار با تورنتو رپتورز – و بهترین بازیکن در هر دو زمین بود. او یکی از سه بازیکنی است که با تیم های مختلف این جایزه را به دست آورده است.

Kevin Durant

کوین دورانت برای ترک اوکلاهاما سیتی تاندر برای پیوستن به گلدن استیت وریرز، همان تیمی که به تازگی او را در پلی آف شکست داده بود، بحث بسیار داغی شده بود.

دورانت بازی A خود را در فینال در هر دو زمین به ارمغان آورد. او هرگز پایش را از روی گاز برنمی‌داشت و فقط می‌خواست لبرون جیمز را با بازی تک به تک دوئل کند.

Kobe Bryant

کوبی در فینال، در هر دو زمین یک نیروی غیرقابل توقف بود. او بهترین بازیکن لیگ بود و می‌خواست مطمئن شود که همه در جهان نام او را تا آخر زمان به خاطر خواهند آورد. ماموریت انجام شد، کوبی.

Hakeem Olajuwon

حکیم اولاجوون از اولین بازنشستگی مایکل جردن بهترین استفاده را کرد. او به عنوان بهترین بازیکن لیگ و هیوستون راکتز خود را به مسابقات قهرمانی پیاپی NBA هدایت کرد، اکنون سپس او به رویال ایرنس رفته و حرفه بیسبال را دنبال می‌کند.

به نظر می رسد امروزه مردم به اندازه کافی در مورد Hakeem Olajuwon صحبت نمی کنند. با این حال، او مسلماً تأثیرگذارترین مرد بزرگ تاریخ است. امروزه مردم هنوز هم روی پاهای او مطالعه می‌کنند و سعی می‌کنند بیشتر حرکات او را کپی کنند و دلیلی وجود اینکه او اینقدر مسلط بود را پیدا کنند.

Larry Bird

لری برد برای پیروزیی آماده بود و این را می‌دانست. او از برنده شدن لذت می‌برد، او به همه اجازه می‌داد تا بدانند که مرد مسئول است. و این کار را در سال های 1984 و 1986 با بوستون سلتیکس انجام داد.

برد ثابت کرد که چرا در آن زمان بهترین فوروارد کوچک تاریخ NBA بود، شوت پشت سر هم می‌زد و در سمت دیگر دفاع محکمی را بازی می‌کرد. او همدوره‌های بزرگی داشت، اما سلتیکس تیم لری برنده فینال بود.

Willis Reed

باور کنید یا نه، زمانی بود که نیویورک نیکس یکی از موتورهای محرک لیگ بود. قابل توجه، ویلیس رید نقش مهمی در موفقیت آنها داشت، زیرا او یکی از مسلط ترین بازیکنان دو طرفه‌ای بود که NBA در آن زمان دیده بود.

ویلیس در هر دو سر زمین نیرویی غیرقابل توقف بود. او می توانست با قدرت بدنی و مغزش همیشه گل‌ بزند تا از حریفش پیشی بگیرد. او نیکز را به چهار پیروزی متوالی در مقابل لیکرز هدایت کرد تا آخرین قهرمانی NBA خود را تا به حال به دست آورد.

Kareem Abdul-Jabbar

از زمانی که کریم عبدالجبار به لیگ راه یافت، به طور کامل هدایت را برعهده گرفت. او به قدری قابل اعتماد، آنقدر بادوام بود که حتی چهارده سال پس از قهرمانی در فینال اول، زمانی که هنوز به عنوان لو آلسیندور شناخته می شد، دومین MVP فینال خود را به دست آورد.

عبدالجبار با حرکت اسکای هوک آنها را به بهترین گلزن تاریخ NBA تبدیل کرد، همچنین دفاع درجه یک او را به یک اسطوره بسکتبال تبدیل کرد. او باکس را به تنها قهرمانی خود هدایت کرد و سپس 5 قهرمان دیگر را با لیکرز کسب نمود.

LeBron James

لبرون جیمز به دلیل بردن استعدادهایش به ساحل جنوبی به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. با این حال، این حرکت به او کمک کرد تا خود را به عنوان یک افسانه تثبیت کند و یک میراث برنده بسیار مهم را بسازد. او با میامی هیت دو MVP فینال به دست آورد.

با این حال، میراث جیمز پس از بازگشت به خانه و  وعده قهرمانی شده تکمیل می‌شود و این دقیقاً همان کاری است که او انجام داد. او به ناکامی‌های شهر پایان داد و ایالت اوهایو سرانجام او را به خاطر ترکش در وهله اول بخشید.

Shaquille O’Neal

اونیل آنقدر مسلط بود که حتی زمانی که در زمین حضور نداشت بر بازی تاثیر گذاشت. ما هرگز شکیل اونیل دیگری را نخواهیم دید.

Tim Duncan

هر نوجوانی که تلاش می‌کند بازیکن NBA شود باید هزاران ساعت فیلم تیم دانکن را تماشا کند. به دلیل آنکه او را “The Big Fundamental” نامیدند، او بدون شک عالی بود. او عملگرا بود، نه پر زرق و برق، اما کارآمد و مؤثر.

همچنین، دانکن در مرحله پلی آف زمانی که تیمش بیش از همه به او نیاز داشت، بسیار عالی بود.

Magic Johnson

مجیک جانسون بهترین پوینت گارد تاریخ است. با این حال، او توانای بازی در هر پنج نقطه را در زمین بازی داشت.

جانسون به طرز باورنکردنی در هر دو زمین عالی بود. او با ضریب هوشی بسکتبالی داشت. متأسفانه دوران حرفه‌ای او کوتاه شد، او می‌توانست تعداد بیشتری از مسابقات قهرمانی و MVP فینال‌ها را به دست آورد.

Michael Jordan

و در نهایت بزرگترین رقیب تاریخ ورزش: مایکل جردن. جردن هرگز در یک سری در فینال شکست نخورد و در مرحله نهایی بسکتبال با نتیجه 6-6 عالی پیش رفت. او بهترین بازیکن تاریخ بسکتبال است.