یک طرح نو به نام «آل‌استار» در بسکتبال ایران اجرا شد اما سردرگمی، بی‌هدف بودن و بی‌برنامگی حتی با کپی کردن از بالاترین سطح بسکتبال دنیا آن را از قواره انداخت.
مراسم آل‌آستار در بین فصل NBA مرسوم است. نزدیک به هفت دهه از عمر این مراسم در سرزمین بسکتبال می‌گذرد. آمریکا در این مراسم پیشرو است و تاکنون برای بهتر برگزاری آن چند بار قوانین آل‌استار تغییر کرد تا بر جذابیت‌های این مراسم افزوده شود.
رویکردهایی چون نوعدوستی، شرکت و تشویق در کارهای خیرخواهانه، ایجاد فرصت‌های برابر و آرمان‌های اجتماعی از نکاتی است که در این مراسم از طریق بسکتبال روی آنها تأکید می‌شود.
استفن کری ستاره NBA از جمله بازیکنانی است که در بنیاد خیرخواهانه‌اش به نام «غذا، آموزش، بازی»، اهداف کمک به کودکان را دنبال می‌کند.
آل‌استار از بخش‌های مختلفی تشکیل شده است که در این مقال نمی‌گنجد اما «آل‌استار ایرانی» به چه شکلی برگزار شد از چند هفته پیش از برگزاری تا امروز که یک روز از برگزاری آن را پشت سر گذاشتیم، نقدهای مختلفی در پی داشت.
با آنکه ابتدا به ساکن باید گفت چنین طرح‌هایی برای بسکتبال ایران بد نیست اما باید این سئوال را مطرح کرد که آیا آل‌استار اولویت بسکتبال ماست؟
بسکتبالی که به دلیل نبود اسپانسر مشکلات زیادی دارد از محل کدام درآمدها «آل‌استار» برگزار می‌کند؟ آل‌استار اسپانسر داشت؟ چرا از جایزه خبری نبود؟ چرا در آخرین ساعات شبِ قبل از روز بازی پخش تلویزیونی لغو و بازی از آنتن پخش شد؟
از لحن و کنایه زدن گزارشگر آنتن که کارمند فدراسیون بسکتبال است تا بازگرداندن کارمند مستعفی فدراسیون شب قبل از مراسم برای انجام کارها! می‌شد بی‌برنامگی در جریان مراسم را متوجه شد. گزارشگر مراسم بارها به شوخی و خنده گفت قرارمان شب قبل چیز دیگری بود اما الان چیزهای جدیدی در حال اتفاق افتادن است. او انتقادهایی به شیوه‌ی برگزاری مسابقات شوت و اسلم دانک داشت. فحوای کلامش این بود با استانداردهای NBA همخوانی ندارد.
ستاره‌های در حال رشد
یکی از قسمت‌های آل‌استار به تبع NBA معرفی ستاره‌های در حال رشد بود. آل‌استار بیرون از قالب آل‌استار مشکلات بسکتبال ما را به شکلی دیگر نشان داد که از این بابت باید ممنون این مراسم باشیم.
فقط 10 بازیکن از 6 تیم، ستاره‌های در حال رشد معرفی شدند! آن هم سه بازیکن از یک باشگاه! این ستاره‌ها! به جز دو سه بازیکن، بقیه در بیشتر زمان بازی در تیم‌های خود نیمکت‌نشین هستند!
صارم جعفری که 4 سال پیش در مهرام، همه از تولد یک ستاره خبر می‌دادند در فهرست ستاره‌های در حال رشد دیده شد. این امر نشان می‌دهد، جوانان در بسکتبال ایران یا رشد نمی‌کنند یا رشد آنان به کندی صورت می‌پذیرد که دلایل خاص خودش را دارد.
شوت و اسلم‌دانک
به غیر از اشکالات در قوانین برگزاری شوت و اسلم‌دانک که مورد نظر گزارشگر آنتن و کارمند فدراسیون بود و اولویت ما نیست، ضعف شوت سه‌امتیازی در بسکتبال ما مشهود است. مراسم آل‌استار ایرانی بدون بازیکنان خارجی در لیگ برتر برگزار شد در حالی که بیشترین درصد شوت سه‌امتیازی متعلق به خارجی‌هاست. سینا واحدی، احسان و وحید دلیرزهان، نوید رضایی‌فر و متین آقاجانپور به اتفاق وحید اسلامی شوتزنان سه امتیازی بودند. اسلم‌دانک‌ها نیز که توسط بازیکنان این بخش انجام شد به غیر از علیرضا شریفی چنگی به دل نزد.
بازی دو تیم به نام دو پیشکسوت
منوچهر شهامت‌نژاد و جمشید شریعت‌نژاد مربیان قدیمی هستند که دو تیم آل‌استار به نام این دو پیشکسوت نامگذاری شد. با وجود این، گزارشگر بازی از «تیم حامد» (حدادی) و «تیم آرن» (داودی) در طول گزارشش نام برد.
ایراداتی به ساختار این بازی نیز وارد بود اما انصرافی‌های نمایش آل‌استار بیشتر مورد توجه قرار گرفت.
محمد جمشیدی در روز آل‌استار حاضر نشد. این ملی‌پوش با سابقه پیش از جام جهانی وبازی‌های آسیایی از تیم ملی خط خورد. در فهرست جدید تیم ملی باز هم نام جمشیدی نیست. بنابراین غیبت جمشیدی در نمایش آل‌استار را می‌توان اعتراض این بازیکن به عملکرد کسانی که تمایل به حضور جمشیدی ندارند، تلقی کرد.
همچنین اصغر کاردوست سنتر ذوب آهن از دیگر غایبان این روز بود.
در حاشیه‌ی این مراسم متوجه شدیم که محمد حسن‌زاده و سجاد مشایخی از تیم ملی انصراف داده‌اند! با اینکه حسن‌زاده از سال 2010 ملی‌پوش شد اما در سری‌های قبلی تیم ملی با هدایت هاکان دمیر خط خورد. این بار با وجود دعوت از حسن‌زاده توسط فدراسیون و سرمربی تیم ملی، اما حسن‌زاده انصراف داد.
در مورد مشایخی گفته می‌شود مصدوم است.
در مورد آل‌استار و حاشیه‌های قبل و حین و بعد از برگزاری این مراسم باز هم صحبت بسیار است. شاِئبه و حاشیه‌ی دستکاری آرا، انتخاب سلیقه‌ای کاپیتان‌ها که مرسوم نیست و بسیاری دیگر از این موارد در بسکتبال بی‌برنامه که آل‌استار آن را نمایان ساخت. فدراسیون داوری به عنوان رکورددار باخت‌ها طی 17 سال گذشته، این بار صحنه‌های نامتناسب و نامتجانس را در شکل آل‌استار در تهران به نمایش گذاشت. بسکتبال سردرگم، بی‌هدف، بی‌برنامه و بدون اولویت‌بندی نیازهای بسکتبال، همراه با فقر بازیکن، از پشت آل‌استار بیرون زد تا ابهامات بیشتری برای علاقه‌مندان این ورزش به وجود آید.
بسکتبالی که در تعیین امکانات و ایجاد پشتوانه‌ی مالی برای اجرای برنامه نیازمند اسپانسر بوده اما از حامیان مالی که خبری نیست هیچ، طرح‌های بدون ضمانت اجرایی و مالی نظیر آل‌استار دست و پاگیر و وقت تلف کردن است.