امشب شهرداری گرگان در جام باشگاههای آسیا مقابل ساجس لبنان در بیروت به چی فکر کند، به چی فکر نکند؟
شواهد کافی داریم که دوران باشگاهی مقتدرانه‌ای در آسیا داشتیم. باز هم شواهد گویاست، پول و بازیکن خارجی در آسیا تعیین کننده است – در لیگ ایرانم هست – بنابراین شهرداری از همان اول به پشتوانه‌‌اش – افتخارات بسکتبال و پول شهرداری – فکر کند.
شهرداری به این فکر نکند چون این هفته در ایران باخت اگر اولین بازی آسیایی‌ش هم ببازد بد از آب درمی‌آید. به این فکر کند با وجود هر نتیجه‌ای خطرات زیادی تهدیدش نمی‌کند.
فکر نکند بسکتبال ایران در این یک سال و اندی با باخت‌های متوالی به لبنانی‌ها کارش تمام است.
چون؛ اول، بازی ملی با باشگاهی فرق دارد. دوم، بازنده‌ها چوب اشتباهها و انتصابات غلط فدراسیون را خوردند. فکر کند اگر این اشتباهها نبود در بعضی از میدان‌ها به جای باخت به لبنانی‌ها، با برد بیرون می‌آمدیم.
فکر نکند مقابل تماشاگران تیم ساجس با آن جو سنگین؛ حالا این بازی را بی خیال بشویم، نخیرم. فکر کند رفته لبنان در همین جو سالن که لااقل برای تیم‌های گرگانی عادی و آشناست، یک برد خوب بگیرد و برگردد.
به لیگ ایران فکر نکند چون سطح پایین و بهترین نتایج در آن گمراه‌کننده است. به عرضه‌ی بالاترین کیفیت خود فراتر از لیگ ایران فکر کند. لیگ ایران در شیب نزولی خود به ضعیف‌ترین سطحش رسیده است.
اصلاً به نادیده گرفتن تک تک لحظات بازی فکر نکند و فکر کند چطور با روحیه و رفتار مثبت، حریف را دستپاچه، سراسیمه و سرانجام سرنگون کند.
فکر کند چطور اتفاقات بازی را بلافاصله ارزیابی کند و فکر نکند عقب افتادن یا جلو زدن فقط برای آنهاست بنابراین تا پایان بازی تمرکز و ارزیابی داشته باشد.
هر بازیکنی باید به این فکر کند که باید کارم را خوب انجام بدهم و اگر توپی گل نشد یا پاس اشتباه رفت، روحیه منفی را به خودش و تیم نسبت ندهد و فکر نکند فرصت جبران ندارد. درست است در مجموع شهرداری خریدهای خوب و بد داشت اما روی آن دسته‌ی خوبان می‌شود امیدوار بود.
به این فکر نکند که «اگر»، «ای کاش»، و …. فکر کند که «بروم و انجامش بدهم».