از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۹۸، سهم بسکتبال ایران از بازی‌های آسیایی فقط یک مدال برنز بود که در سال ۱۹۵۱ و نخستین دوره‌ی بازی‌ها کسب شد.
پس از آن به غیر از سال ۱۹۷۴ که ششم شده بودیم، بیشتر عناوین ایران بین هفتم یا هشتمی بود.
در سال ۱۹۹۸ یک بار دیگر عنوان هفتمی برای بسکتبال ایران تکرار شد.
بازیکنان: محمد کسایی‌پور، صفاعلی کمالیان، مهران حاتمی، علی توفیق، محسن صادق‌زاده، حمید کاشانی، حمیدرضا کلاسنگیانی، علی‌اکبر شیریان، تورج امدادی، مهدی دوانی‌زاده، بهزاد افرادی و سعید خانی.
سرمربی: عنایت آتشی، مربی: رضا نوری.
بسکتبال ایران در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک در مکان هفتم ایستاد اما جا داشت که در طول رقابت‌ها با استفاده از موقعیت‌ها به ویژه در دیدار مقابل چین تایپه در جایگاه بهتری بازی‌ها را ترک کند.
بازیکنان ایران در حساس‌ترین بازی مقابل چین تایپه در حالی که سه امتیاز برتری داشتند در آخرین ثانیه بازی در وقت معمولی، در پی پاس اشتباه و لو دادن توپ، با پرتاب سه امتیازی یار حریف غافلگیر شدند و بازی به وقت اضافه رفت. تلاش بازیکنان در این وقت، با ثبت نتیجه‌ی ۸۴ – ۸۶ به نفع تایپه بی حاصل ماند و تیم ملی در سایر بازی‌های خود با روحیه‌ی پایینی به میدان رفت.
ایران ۷۵ – کره ۸۴
ازبکستان ۷۵ – ایران ۸۲
چین ۱۰۶ – ایران ۸۶
چین تایپه ۸۶ – ایران ۸۴ (وقت اضافه)
قزاقستان ۶۱ – ایران ۵۵
امارات ۵۰ – ایران ۷۰
نسل بازیکنان اواخر دهه‌ی ۶۰ که مجید توفیق پایه‌های ان را سفت کرده بود با تمام فراز و نشیب‌ها در این دوره به پایان راه رسید. اگر چه بررسی دوره‌های بعد نشان می‌دهد امثال توفیق با زمان کم اما تأثیرگذاری بیشتر می‌توانستند راه مؤفقیت بسکتبال ایران را تا سال ۲۰۰۶ کوتاه‌تر کنند اما این فرصت‌سوزی‌ها با اختلافات شخصی درون جامعه‌ی بسکتبال ادامه‌دار شد.
بازیکنانی که در دهه‌ی ۹۰ به سایرین پیوستند، آخرین دوره‌ی بازی در بازی‌های آسیایی را سپری کردند.
در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ پوسان کره جنوبی تیم ملی بسکتبال حضور نداشت.
به این ترتیب از سال ۲۰۰۶، نسلی نو شکل گرفت که حرکت خود را بسوی بازی‌های آسیایی دوره‌های بعد شروع کرد. حرکتی مبتنی بر مدال و پایان ناکامی‌های بسکتبال در طول ۵۵ سال از عمر این بازی‌ها…
عکس رژه‌ی تیم ملی بسکتبال ۱۹۹۸ بانکوک