سید محمد پولادگر معاون وزیر ورزش در بین دو نیمه بازی تیم ملی بسکتبال مقابل چین به رختکن رفت و برای ملی‌پوشان صحبت کرد.
بعد از گذشت سه روز از بازی ایران – چین در پنجره پنجم انتخابی جام جهانی 2023 بسکتبال، انتقادات به مسئولین ورزش ادامه دارد. وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون بسکتبال نتوانستند برای ورود تماشاگر به سالن از شورای تأمین مجوز بگیرند یا به قول افراد نزدیک به فدراسیون این مجوز خیلی دیر صادر شد. (ساعت 15 بازی‌ای که قرار بود ساعت 17 همان روز برگزار شود). با وجود این، سالن بسکتبال آزادی در روز بازی توسط تماشاگران چینی تسخیر شد! انگار چین میزبان است و بازی در یکی از شهرهای این کشور برگزار می‌شود!
در غیاب چشمان منتظر و نگران تماشاگر ایرانی اما میهمانانی از جنس وزارت ورزش و جوانان در سالن حضور داشتند. حمید سجادی وزیر ورزش و سید محمد پولادگر معاون وزیر.
پولادگر از زمان انتخاب جواد داوری رئیس بی‌تجربه بسکتبال جزو حامیان وی بود. او که خود 21 سال در فدراسیون تکواندو ریاست کرد و عرصه مدیریت این رشته را بر دیگران بست انتخابات 9 اسفند 1400 و انتخاب جواد داوری همشهری اصفهانی‌اش را به عنوان «مدیر جوان»؛ «هوشمندانه» خواند و گفت «امیدوار است آینده روشنی در انتظار بسکتبال باشد».
آینده‌ای که بر خلاف امیدواری پولادگر و تلاش‌های او در انتخاب جواد داوری خیلی زود به کابوس اهالی بسکتبال تبدیل شد. بسکتبال ایران روز به روز در تمامی رده‌ها از جایگاه واقعی خود فاصله گرفت و ادعای انتخاب هوشمندانه رئیس فدراسیون مورد حمایت او رنگ باخت.
انتظارات بجا و به حق جامعه بسکتبال تحقق پیدا نکرد تا جایی که پس از فرصت‌سوزی استعدادها در پی تصمیمات غلط و سوءمدیریت بسکتبال، امروز باید برای باخت فنی استرالیا که حاضر نشد به ایران بیاید و با کسب سهمیه هفتم یا هشتم آسیا برای رفتن به جام جهانی خوشحالی کنیم!
پولادگر بخشی از ناکامی‌های بسکتبال ایران است. او در بین دو نیمه بازی ایران – چین به رختکن رفت و برای ملی‌پوشان صحبت کرد مبادا این بار ناکامی در عرصه ملی آن هم با وجود میزبانی رقم بخورد که باز بر خلاف تشخیص اشتباه معاون ورزش همچون اشتباه‌های تصمیم‌گیری دیگر وی در حوزه بسکتبال، یک ناکامی بزرگ دیگر نصیب بسکتبال کرد.
حالا دیگر بسکتبال ایران بر خلاف آرزوهای او در مجمع انتخابی جواد داوری، نه بلند قامت است و نه، بلند همت. بلکه ناکامی‌های این ورزش برای دوستداران بسکتبال بدل به کابوس پایان‌ناپذیر شده است.
رئیس فدراسیون تحت حمایت او، برای دورهم جمع کردن کسانی که کسوت دارند و دلسوز هستند درایت و فکر ندارد. بسیاری دلسرد و بی‌تفاوت شده‌اند. او در 9 ماه گذشته نشان داد قادر به استفاده از توانمندی‌های بسکتبال نیست بلکه وامدار گروهها و افراد مختلفی است که در زمان انتخابات به او کمک کرده‌اند یا در تیم‌های مختلف همبازی او بوده‌اند! بر این اساس ظرفیت‌های بسکتبال را حیف و میل کرده است.
وقتی که پولادگر از مجمع تا رختکن تیم ملی به خود اجازه می‌دهد در امورات بسکتبال دخالت کند یعنی حال و روز این ورزش وخیم‌تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنیم. او در تشخیص آینده به عنوان یکی از ارکان مدیریت دچار اشتباه شد و بسکتبال را با وجود ظرفیت‌های موجود به بیراهه کشاند. اینک وضعیت بسکتبال اسف‌بار و نگران کننده‌تر از هر زمان دیگری است. بدتر از نتایج ناامیدکننده و ناکامی‌های بزرگ بسکتبال در تمامی رده‌ها.