فدراسیون بسکتبال بدون اشاره به حدود وظایف، اختیارات و مأموریت مدیریت فنی تیم ملی بسکتبال، از بچیروویچ به عنوان مربی‌ای با شاخصه‌های فراوان مؤفقیت در مدیریت فنی تیم ملی نام برد.
مربیان بسیاری در سطح اروپا برای اینکه در چرخه مربیگری بمانند تا پیشنهاد قرارداد با شرایط مالی بهتری داشته باشند حاضرند برای برخی کشورها مثل ایران که همچنان از شانس‌های کسب سهمیه جام جهانی است، با پول کمتر و حتی به طور موقت و مجانی کار کنند.
در مورد همین بچیروویچ نقل است که در فدراسیون قبلی حاضر به همکاری مجانی بود!
مِمی بچیروویچ مربی 63 ساله اسلوونیایی را می‌توان از این دست مربیان نام برد. مربی‌ای که در سال‌های پس از خروج از ایران کارنامه مؤفقی ندارد. بچیروویچ بین سال‌های 2012 تا پیش از جام ملت‌های 2015 که سرمربیگری تیم ملی را برعهده داشت، کار ویژه‌ای صورت نداد که امروز بگوییم فلان کار بسکتبال ما محصول ایده‌ها و عملکرد بچیروویچ است. یک مربی معمولی اما از کشوری صاحب بسکتبال قابل احترام به ویژه این روزها با ارائه سبک مدرن به رهبری لوکا دانچیچ.
ممی یک مربی معمولی است تا تحول‌گرا. آنچه بسکتبال ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز دارد تحول بنیادی است که از عهده مربیانی مثل بچیروویچ خارج است. او زمانی سرمربی تیم ملی بود که بسکتبال ایران در اوج قدرت و افتخارات قرار داشت و ممی هم موج سوار خوبی نشان داد! با وجود این از دست دادن جام قهرمانی بازی‌های آسیایی 2014 عملکرد غیر قابل دفاع این مربی اسلوونیایی را نشان می‌دهد.
حالا پس از گذشت حدود 8 سال از رفتن این مربی، فدراسیون بسکتبال از جذب بچیروویچ به عنوان مدیر فنی تیم ملی بسکتبال خبر می‌دهد و به گفته داوری، رئیس این فدراسیون مرد اسلوونیایی شاخصه‌هایی دارد که می‌تواند به موفقیت تبدیل شود.
داوری در گفت و گو با سایت فدراسیون از این شاخصه‌ها نام نبرد و بدون اینکه نامی از اعضای هیئت رئیسه فدراسیون با سطح دانش و تجربه بسکتبال آنان ببرد گفت استخدام این مربی خارجی برای ارتقا شرایط بسکتبال ایران در هیئت رئیسه تصویب شد.
جواد داوری در یک گفت و گوی تلویزیونی اعلام کرده بود آتشی و کیهانی که در هیئت رئیسه هستند برای مسائل روز بسکتبال تصمیم می‌گیرند. بنابراین دو تن از اعضای هیئت رئیسه را می‌توان در صحبت‌های داوری شناخت. تصمیماتی که البته تاکنون در تمامی رده‌ها منجر به باخت در آسیا یا از دست دادن سهمیه‌های جام‌های جهانی شده است.
جواد داوری یکی از مهمترین اهداف فدراسیون در راه بکارگیری بچیروویچ را پنجره پنجم انتخابی جام جهانی و بازی‌های تیم ملی مقابل چین و استرالیا برشمرد.
بازی‌هایی که شاید میزبانی آن از ایران سلب شود و در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
هر چند استرالیایی‌ها با تیم چهارم خود در پنجره چهارم با 30 امتیاز اختلاف بر تیم ملی پیروز شدند اما شنیده‌ها از انصراف آنان از بازی در تهران خبر می‌دهد. استرالیا بعد از جمع‌آوری امتیازات در راه کسب سهمیه جام جهانی، ادامه بازی‌ها را چندان جدی نمی‌گیرد. همانگونه که در پنجره‌های سال 2019 با تیم چهارم خود به ایران باخت.
این صحبت جواد داوری که چون بچیروویچ در چین بوده و می‌تواند در دیدار ایران – چین به تیم ما کمک کند، وجاهت فنی ندارد و در واقع داوری بعد از ضعف مدیریت در بسکتبال با این نوع حرف‌ها ویژگی‌های فنی زمان بازی خود را نیز زیر سئوال می‌برد.
در شرایطی که بازی‌های تیم‌ها مدام مورد آنالیز قرار می‌گیرند و افرادی با همین تخصص‌ها بکار گرفته می‌شوند بعد بخواهیم شاخصه استخدام یک مربی خارجی را حضور در تیم باشگاهی کشور حریف معرفی کنیم، سخنی برگرفته از دانش و آنچه در بسکتبال روز اتفاق می‌افتد؛ نیست.
«همکاری با بچیروویچ به عنوان یک مربی، باتجربه‌ی موفق در زمینه همکاری با رده‌های سنی مختلف تیم ملی» نیز از دیگر ادعاهای رئیس فدراسیون بسکتبال در زمینه بکارگیری مَمی است. او می‌خواهد بسکتبال را در اختیار مربی‌ای قرار دهد که خود از حضورش در برنامه‌ای که ندارد مطمئن نیست زیرا در پایان گفت و گو این جمله داوری بر ابهامات تحول‌گرایی بسکتبال با یک مربی از رده خارج، موقت و مجانی می‌افزاید: «قرارداد بچیروویچ در مرحله اول تا پایان پنجره‌های انتخابی جام جهانی است». یعنی تا 7 اسفند 1401 و به این ترتیب به غیر از پنجره‌ها، کل برنامه‌های پایه‌ای که داوری با بچیروویچ وعده‌اش را می‌دهد زیر سئوال است.
چرا فدراسیون بسکتبال با وجود آشنایی با شاخصه‌های مرد اسلوونیایی که داوری از آن صحبت می‌کند حاضر به همکاری بلند مدت و امضای قرارداد طولانی مدت با وی نیست؟
آیا این به آن معنا نیست که بچیروویچ هم بسکتبال ایران را برای اهداف کوتاه مدت و به عنوان شانس کسب سهمیه جام جهانی انتخاب کرده است؟ ولو مجانی.