بسکتبال نقدناپذیر شده و این بزرگترین آفت این ورزش است.
افشین رضاپور/ بسکتبال ایران برای منتقدانش یک اتفاق سرسری نیست که از کنار شکست‌ها و ناکامی‌های سریالی‌اش بی‌تفاوت بگذرند. منتقدان ریشه ناکامی‌های اخیر تیم‌های پایه و تیم ملی بزرگسالان را رصد می‌کنند و از چند ماه پیش این روزها را هشدار داده بودند اما جامعه بسکتبال که فدراسیون بسکتبال عضوی از همین جامعه است گوش شنوا ندارد و نقدناپذیر است.
پس از ناکامی‌های فدراسیون جواد داوری در رده‌های سنی دختر و پسر و بازی 3×3 که جام جهانی و صعود به دسته یک دختران از دست رفت، تیم ملی هم به قزاقستان باخت تا شکست‌های بسکتبال ایران در عرض 4 ماه کامل شود.
تیم ملی در پنجره سوم انتخابی جام جهانی بسکتبال جمعه شب در نور سلطان (آستانه)، 60 – 68 به قزاقستان باخت تا به قول فیبا، شکست قبلی مقابل این تیم در تهران تصادفی تلقی نشود.
اما این شکست کجا و آن شکست کجا.
تیم ملی‌ای که در حاشیه انتخابات 9 اسفند بدون رییس و با سرپرست کمرش خم شد، حامد حدادی و بهنام یخچالی را در ترکیب خود نداشت و … با تیمی که با حدادی و یخچالی از اردوی صربستان به قزاقستان رفت خیلی تفاوت داشت. این را هم اضافه کنم بازیکن تبعه آمریکایی – قزاق که در تهران بازی کرد، در آستانه نبود. قزاقستان نیز همچون تیم ملی سرمربی صربستانی خود را تغییر داده بود و یک مربی قزاق هدایت تیم را بر عهده داشت.
سعید ارمغانی سرمربی تیم ملی بسان هر مربی دیگری می‌خواهد تیمش بسکتبال سریع و هیجان‌انگیز بازی کند و برنده شود. او در شب بازی با قزاقستان چیدمان‌هایی با نفراتش داشت اما فشار دفاعی حریف و شدت دفاع از بالا، نقشه‌های تیم ملی را نقش بر آب کرد.
او از چیدمان‌های متفاوت به نسبت تیم‌های قبلی کمتر جواب گرفت.
بازی‌هایی بدون تأثیر
تیم ایران 5 اسفند 1400 با 69 امتیاز به قزاقستان باخت اما 10 تیر 1401 با 60 امتیاز. در تهران ما بیشتر دقایق بازی پیش افتادیم اما در وقت چهارم باختیم. در نور سلطان بعد از برتری یکی دو امتیازی در نیمه اول؛ پایان نیمه باختیم و وقت‌های سوم و چهارم عقب بودیم.
(این کمترین گل زده ایران به نسبت 4 بازی قبلی بود).
این نتیجه با ظرفیت‌های بازی تیم ملی تناسب نداشت.
گاردهای ما به خاطر فشار دفاعی موقعیت خوبی نداشتند و برنامه‌ای برای رهاسازی وجود نداشت به جز شوت‌های سخت که بی‌نتیجه بود.
ارمغانی تیم جدیدی را تحویل گرفته است اما باید بدانیم نفرات تیم ملی در کنار هم بازیکنان جدیدی نیستند. 9 بازیکن المپیکی همچنین با سابقه بازی در جام جهانی داریم.
بنابراین؛
– حمله
– مجموعه بازی‌های تیم در موقعیت‌های مختلف
– فهرستی از نفرات در نقاط قوت و ضعف حریفان
در اختیار ارمغانی است.
در بازی با قزاقستان دیدیم به جز بازی با حدادی، مجموعه بازی‌هایی که تیم استفاده می‌کند مؤثر نیست. زیرا هیچ یک از بازی‌های ما منجر به شوت برای بهترین بازیکنان تیم ما نشد و آنان شوت سخت زدند.
بازی طراحی شده برای حدادی با رساندن توپ به پست و گل زدن یا خطا گرفتن این بازیکن مؤثر بود اما برنامه بعدی چه بود؟
ایران برای کم کردن فشار بازی بر روی حامد باید بتواند به طور مداوم از بیرون شوت بزند. با داشتن جمشیدی، یخچالی، رضایی‌فر و آقاجانپور این کار ممکن است اما هیچ طرحی برای آنان وجود ندارد.
این را بازی نگرفتن از رضایی‌فر و آقاجانپور ثابت می‌کند.
بسیاری از مربیان به بازی‌های نفراتی وابسته می‌شوند و بازی به بازی و بارها و بارها از آنان استفاده می‌کنند. ارمغانی در اولین هدایت رسمی تیم ملی اعتماد خودش را به سجاد پذیرفته و رسول مظفری نشان داد. پذیرفته در اولین بازی ملی خود جزو 5 نفر شروع کننده بلند شد.
آیا بازی‌های ارمغانی که برای تیم ملی تدارک می‌بیند با نقاط قوت و ضعف بازیکنان تیم مطابقت دارد یا خیر.
بازی مقابل سوریه
تیم ملی بسکتبال فرداشب در ادامه بازی‌های پنجره سوم و در آخرین بازی به دیدار سوریه می‌رود. این بازی به اهمیت قزاقستان نیست اما ایران به یک پیروزی نیاز دارد تا خودش را جمع و جور کند.
در رقابت‌های جام جهانی 8 تیم آسیا سهمیه می‌گیرند. تیم ملی بسکتبال با شکست مقابل قزاقستان در منطقه حذف از جام جهانی قرار گرفت. به نظر می‌رسد مسئولان فدراسیون بسکتبال یا مشاوران جواد داوری که وی همواره در مصاحبه‌های خود از وجود مشاوران در کنارش نام می‌برد هنوز نمی‌دانند چه بر سر تیم ملی آورده‌اند که این تیم در خطر حذف از جام جهانی 2023 است. مشاورانی که برای عکس یادگاری در کنار رئیس فدراسیون بسکتبال مدام در حال تعریف و تمجیدهای بی‌جا، بیهوده و وقت‌گیر هستند.