تیم‌های بسکتبال رده‌های پایه ایران در مسابقه‌های قهرمانی آسیا به نتایج دلخواه نرسیدند و هر یک به ترتیب از گردونه رقابت‌ها خارج شدند.
فروردین 1400 بود که فدراسیون جواد داوری اعلام کرد به منظور رشد و پیشرفت بسکتبال سه نفره از بازیکنان زیر 23 ساله ایران در رقابت‌های کسب سهمیه جام جهانی استفاده خواهد کرد.
موضوعی که با توجه به رقابت‌های جام جهانی توسط برخی کارشناسان نقد شد چرا که کسب سهمیه جام جهانی محل تجربه‌اندوزی نیست.
اما با شروع این رقابت‌ها (انتخابی جام جهانی با حضور تیم‌هایی از آسیا و اقیانوسیه) و شناخت ترکیب تیم ملی سه نفره، مشخص شد بازیکنان ایران از تجربه کافی در بسکتبال بهره‌مندند زیرا از سال 2017 در تیم‌های متعدد جوانان و امید و ملی به میدان رفته بودند.
با وجود این، نکته مهم در رقابت‌های سه نفره، ضعف شناخت بسکتبالیست‌ها از بازی 3×3 بود که در حساس‌ترین مسابقه و دیدار با نیوزلند نمایان شد. ایران با برتری بازی را پیش می‌برد اما در نهایت باخت و سهمیه جام جهانی را از دست داد.
شکست‌های تیم نوجوانان
تیم نوجوانان ایران در قهرمانی آسیا به لحاظ ساختار قامتی جزو سه تیم قد بلند مسابقه‌ها بود. این تیم از حدود یک سال قبل اردوهای شناسایی و متعاقب آن اردوهای آمادگی خود را آغاز کرد. با تغییر رئیس فدراسیون بسکتبال و روی کار آمدن داوری؛ وی سرمربی تیم نوجوانان را تغییر داد. با توجه به سبک برنامه‌ریزی سرمربی جدید تغییرات اساسی او در تیم آن هم به فاصله دو ماه تا شروع رقابت‌ها کارساز نشد و تیم نوجوانان با وجود برتری در بسیاری از دیدارها اما در نیمه‌های دوم و به خصوص زمان‌های آخر مسابقه نتایج را واگذار کرد.
این تیم نیز مثل تیم 3×3 بعد از ایستادن در مکان هشتم در بین 13 تیم سهمیه جام جهانی را از دست داد.
باخت دختران بسکتبال
باخت‌های تیم بسکتبال زیر 16 ساله‌های دختر نیز به شکست‌های قبلی شباهت داشت.
تیم ایران اردن و لبنان را برد و به قزاقستان و سوریه باخت. ایران برای عناوین پنجم تا هشتم بازی می‌کند در حالی که 5 سال پیش در نخستین حضور دختران ایرانی بعد از کسب مجوز بازی با پوشش سر (40 سال دوری از میادین بین‌المللی)، عنوان چهارم مسابقات 2017 را به دست آورده بود.
این مسابقات در دسته دو یا سطح B آسیا برگزار می‌شود و ایران در بین 8 تیم، از راهیابی به دسته یک یا سطح A آسیا بازماند.
تیم دختران نیز بعد از بازی‌های نزدیک با رقبای خود در وقت‌های پایانی نتیجه را به آنها واگذار کرد. این نشان دهنده سطح مطلوب نیروی انسانی تیم‌های ما در مقایسه با سایر تیم‌هاست اما اینکه این توانمندی‌ها به نتیجه دلخواه نمی‌انجامد بحث‌های گسترده‌ای می‌طلبد.
چه باید کرد؟
نتایج تیم‌های پایه نیاز به مطالعات دقیق و همه جانبه با پرسش‌های بجا دارد که من در اینجا فقط از یک زاویه به آن می‌پردازم. باید به لحاظ روانی، استقامت، مهارت‌ها و تکنیکی و فیزیکی تیم‌ها را مورد ارزیابی و مطالعه قرار داد. به زمان حساس (Sensitive Periods) برای رشد سرعت و چابکی در رده‌های مینی بسکتبال و نونهال دقت کنیم و به جای اینکه ذهن بازیکنان ما به دو یا سه بازی عادت کند آنان را در پروسه‌های متعدد زمانی و با برگزاری به طور مثال 10 بازی در یک پریود قرار بدهیم. بازیکنان ما اجراهای خوبی دارند اما دو سه بازی یا یک نیمه. چون با همین شرایط رشد کرده‌اند و این نحوه بازی کردن «عادت ذهنی» ایجاد کرده است.
افشین رضاپور