سرور روانی‌پور متولد فروردین سال 1346 در بوشهر است.
بازیکن و مربی بسکتبال.
در چهارده سالگی به اتفاق خانواده به شیراز کوچ کرد و تاکنون در شیراز زندگی می‌کند. شروع بسکتبال سرور در مدرسه بود. زمانی که فقط 10 سال داشت.
آشنایی سرور روانی‌پور با بسکتبال همزمان با انقلاب، فعالیت‌های ورزشی را تحت‌الشعاع قرار داد. اما سال 1360، پس از کوچ خانوادگی به شیراز، دوباره تمریناتش را در تیم دبیرستان آغاز کرد.
زندگی ورزشی سرور ابتدا با لیلا توانگر که از پیشکسوتان بسکتبال استان است، تغییر کرد و سپس لیلا جاهدی، بنیانگذار تیم پیام شد که سرور به همراه تعدادی از بازیکنان جوان به این تیم رفتند.
بسکتبال دختران فارس در دهه‌های 40 و 50، با خانم‌ها مریم (ویکتور) خسروی، مهری رضایی، اختر جمشیدی، لیلا توانگر، لیلا جاهدی، شهلا دلاوری، مه‌پری قاسمی‌نژاد، پروین زمانی، سوسن خیرآبادی و … فعالیت داشت اما اتفاقات بیشتر در بسکتبال استان به سال‌های 60 برمی‌گردد. در این سال‌ها تیم پیام، در کنار تیم‌های هما با رضایی، ایرانا با سوسن فرجام و پرسپولیس با لیلا توانگر، تمرین داشتند.
سرور بعد از پایان تحصیلاتش پرستار شد و در سالن ناحیۀ سه آموزش و پرورش شیراز چسبیده به مرکز قلب که محل کارش بود، به مربیگری پرداخت.
سولماز نگهبان، سارا صالحی، زهرا حلبی‌ساز و زهرا زنگنه نفرات نخستین نسل از بازیکنان پرورش یافته در همان تیم‌ها بودند. مدتی هم فروزنده سماوات از تهران به شیراز رفت. او که بازیکن ثریا بختیار بود، مربی دانشگاه پزشکی شیراز شد و در بسکتبال بانوان فارس بسیار تأثیرگذار بود.
با شروع سوپر لیگ بسکتبال بانوان در سال 1379، تیم نمایندۀ فارس در این رقابت‌ها حضور یافت.
تیم شیراز بعد از تتا، تحت پوشش صدرا قرار گرفت. شیراز جزو معدود شهرهایی بود که بعد از تهران دو تیم در سوپرلیگ داشت. تیم‌های خانم‌ها روانی‌پور و رستمی.
همزمان با بازی‌های داخلی، بازی‌های بین‌المللی دختران بسکتبال ایران در سال 1370، به یک بازی دوستانه با سریلانکا محدود شد.
بازی تیم منتخب شهرستان‌ها با سریلانکا در شیراز، انگیزۀ خوبی در بین دختران بسکتبالیست آن دوران پدید آورد. آیلین ملکیان سرمربی و لیلا توانگر سرپرست تیم بودند.
تعدادی از بازیکنان فارس عبارت بودند از:
سیما بهزادی، زهرا رضایی، مریم کشاورزمولا، گیلدا ایزدی، فاطمه خورگویی، زهرا زنگنه لامردی، نرگس شیبانی، مهناز صف‌آرا، سارا صالحی، الهام ادیب‌فر، فاطمه فقیر، منصوره منتصری، ناهید صف‌آرا و مرجان صادقی.
تیم بسکتبال صدرا شیراز نقطۀ اوج حرکت رو به رشد بسکتبال فارس از شروع فعالیت‌های روانی‌پور در دهۀ 70 بود که در سال 1387 به ثمر نشست. (عکس). آنها توانستند مقام سوم رقابت‌های سوپرلیگ بانوان باشگاههای ایران را از آن خود کنند.
از نکات قابل توجه در این مسابقات، حضور بازیکنان خارجی در تیم‌های بانوان بود که تیم صدرا شیراز هم توانست بازیکن خارجی جذب کند.
سرور روانی‌پور می‌گوید:
«ما کیکلمو سالیو را از نیجریه استخدام کردیم. دختری مستعد و ۱۸ ساله که بی‌نظیر بازی می‌کرد. در آن سال تیم آرارات هم یک بازیکن از ارمنستان آورده بود. رقابت‌ها سطح نزدیک و با کیفیتی داشت و تیم ما در کوران رقابت با مدعیان به مقام سوم رسید».
روانی‌پور دربارۀ دستمزد به بازیکن خارجی تیمش می‌گوید:
«با 1500 دلار به تیم ما پیوست. بعد به آمریکا رفت و در لیگ زنان آمریکا بازی کرد».
روانی‌پور تیم‌های متعدد باشگاهی و استان را در سطح کشور مربیگری کرد و همچنان در بسکتبال پایه شیراز فعالیت دارد.
سرور روانی‌پور مربی تیم ملی بسکتبال در 1397، خواهر منیرو روانی‌پور نویسنده ساکن آمریکاست. بابک تختی، فرزند غلامرضا تختی نیز داماد سرور است.
روانی‌پور پس از سال‌ها تلاش بی‌وقفه در مربیگری یک شهرستان، در اسفند 1397، مربی تیم ملی برای رقابت‌های غرب آسیا شد و در کادر فنی این تیم با سرمربیگری شایسته متشرعی، مقام سوم مسابقات را به دست آورد.
قسمت‌هایی از زندگی سرور روانی‌پور برگرفته از کتاب «داستان یک قرن» نوشته افشین رضاپور