سیمین شفیقی

طبق مستندات تاریخ بسکتبال ایران، مدارس انوشیروان دادگر و نوربخش از آغاز دهه 20 (و پیشتر)، در بسکتبال دختران فعالیت‌ داشتند اما منشأ تحولات بسکتبال زنان ایران از اوائل دهه 40 بود. زمانی که چهره‌هایی همچون سیمین شفیقی از دل بسکتبال مدارس و سپس باشگاهی سربرآوردند. (عکس از راست اعظم اسکندر، سیمین شفیقی و مینا محبی. سه بازیکن تیم ملی ایران در آذر ماه 1344).

 فارغ‌التحصیل علوم اجتماعی از دانشگاه ملی، و بازیکن تیم‌های شریف، تهرانجوان و پاس.

وی در سال ۱۳۴۹ به همراه تیم باشگاه پاس قهرمان باشگاههای تهران شد.

زمانی که قرار شد نخستین تیم بسکتبال زنان ایران در مسابقه‌های بین‌المللی با ترکیه در ایران و ترکیه به میدان برود، سیمین شفیقی یکی از بهترین‌های ایران در این رقابت‌ها بود.

او در آذرماه 1344 نخستین بازی‌های ملی خود را در نخستین تیم ملی تاریخ بسکتبال ایران تجربه کرد.
در سال 1348 در کنار نام‌هایی همچون شهلا روحانی، نینا زرگرصالح، فرشته گلستانی و … با تیم ملی به مسابقه‌های دوستانه در جمهوری‌های شوروی سابق اعزام شد.

نفر اول نشسته از چپ

فرم بدنی سیمین شفیقی فراگیری بیشتر رشته‌های ورزشی را برای او امکان پذیر کرده بود به گونه‌ای که علاوه بر بسکتبال و والیبال، قهرمان دوومیدانی در مواد مختلف بود.

سیمین در ساعت ۱۱ روز دوم خرداد سال ۱۳۵۱ همراه با ژانت کهن‌صدق قهرمان کلیمی دوی ۱۰۰ متر ایران در تصادف اتومبیل خیابان پارک وی درگذشت.
در عمر نزدیک به 29 سال سیمین، وی قهرمانی باشگاههای تهران با پاس و شریف و تهرانجوان، و قهرمانی‌های ایران را با تیم‌های منتخب تهران (آموزشگاهها، دانشگاهها و قهرمانی کشور) را تجربه کرد.

در سال‌های دهه 40، مدرسه فاطمه سیاح با چهره‌هایی همچون سیمین شفیقی، نینا زرگر صالح، گیتی افلاطون و زیبا افلاطون، زهره پروین و … قدرت اول بسکتبال تهران بود.

ظهور این چهره‌ها در کنار بازیکنانی مثل اعظم اسکندر پایه‌های تیم ملی را بنا کرد. آشنایی اسکندر بازیکن و مربی وقت با سیمین شفیقی، آغازگر جریانی نو در بسکتبال دختران شد و به این ترتیب رقابت‌های مختلف با حضور ستارگان پرفروغ راه‌اندازی شد.

مهین کوره چیان جوانترین بازیکن تیم پاس در قهرمانی این تیم در سال 1349، از شوت‌های جفت سیمین شفیقی و برش‌هایش به سمت سبد الگو گرفت. سیمین طی 7 سال حضور در تیم ملی بسکتبال، الگوی جوانان نسل بعد از خود شد.

پس از مرگ تراژیک سیمین شفیقی مسابقه‌های متعددی در چندین دوره تحت نام یادواره سیمین و جام سیمین برگزار شد.

کیهان ورزشی، چند ماه قبل از مرگ سیمین در مطلبی به ویژگی‌های فنی این بازیکن اشاره کرده بود:
«سیمین بهترین بسکتبالیست کنونی ایران است که این روزها حتی در تیم‌های مردان هم تمرین می‌کند و از تک تک ‌آنها قدرت و تکنیک بهتری هم دارد».

گفته می‌شود نامه نگاری‌های سیمین با فرح دیبا منجر به توجه بیشتر به بسکتبال زنان و گنجاندن بسکتبال زنان برای نخستین بار در بازی‌های آسیایی شد که این اتفاق در بازی‌های آسیایی 1974 تهران افتاد.

ایران برای اولین بار وارد بازی‌های آسیایی تهران شد اما بدون سیمین.

«سیمین از بی آلایش ترین دخترانی است که پا به محیط ورزش گذاشته‌اند. زمانی که محصل بود و تازه در مسابقات شرکت می کرد همان مراحل اولیه قهرمانان بزرگ را طی کرد. یعنی آنقدر پشت خط میدان مسابقه نشست و چشم به داخل آن دوخت تا موفق شد روزی وارد عرصه مسابقات شود . حتی چنان اوج گرفت که وقتی در داخل میدان نیست، دیگران او را جستجو می‌کنند. تا اینکه کاپیتان شد. البته این مقام بزرگی ست که عده‌ای بر اثر حس جنگندگی و به سبب محبت و مورد احترام دیگران بودن، موفق به کسب آن می‌شوند. آنچه مسلم است سیمین هر دو اصل را یک‌جا دارد. به‌خصوص محبت و صداقتش که همه بیشتر او را بدین سبب دوست می‌دارند. او می‌گوید من عاشق ورزش و دوستی هستم. عاشقی صادق که ایمان دارم که تا روز آخر، این عشق و صداقت را از دست نخواهم داد. سیمین بی شک بهترین بازیکن ایران است…».

کیهان ورزشی یک ماه پیش از مرگ سیمین

دومین دوره مسابقه‌های بسکتبال جام سیمین شفیقی با شرکت 8 تیم دختر از دانشگاه تهران، دانشگاه ملی، مدرسه عالی ورزش، مدرسه عالی پارس، آرارات، دانشسرایعالی، صنعت نفت و مدرسه عالی حسابداری شرکت نفت، در تالار ورزشی دانشگاه تهران برگزار شد.
(کیهان ورزشی سال نوزدهم 1353).

قهرمان جام سیمین شفیقی در سال 1352، تیم آزمایش بود.