بسکتبال باشگاههای ایران چهار تیم پایانی خود را شناخت. شهرداری گرگان و شیمیدر به اتفاق نظمآوران سیرجان و ذوب آهن، از فرداشب بعد از افطار مرحله نیمهنهایی این رقابتها را برگزار میکنند.
در اینجا قصد داریم 4 تیم پایانی بسکتبال باشگاههای ایران را بیشتر بررسی کنیم.
نظمآوران؛ تازهوارد اما مدعی
نظمآوران صندوقچهی اسرار بازی خودش را زیرورو کرد تا واقعیتهای بازی سوم با مهرام را در آن پیدا کند. یک تقابل با لغزشهای مهرام در طول فصل و بازیهای اثرگذار نظمآوران زمانی که مهرام رو به سستی میرفت، واقعیتهایی را بازگرداند که در شب نخست رویارویی دو تیم نمایان شد. نظمآوران خود را نه در اندازههای مهرام بلکه فراتر از آن دید و امشب صندوقچهی اسرار بازی تیم سیرجانی این واقعیت را آشکار کرد.
برای رسیدن به نیمهنهایی، هر 4 بازی سخت بود و هر 8 تیم خود را در اندازهی بازی در 4 تای پایانی میدیدند اما هیچکدام از تیمهای شهرداری گرگان، ذوب آهن و شیمیدر، برنامههای بزرگ برای گذر از حریفان نداشتند به جز نظمآوران که نام و آوازهی حریفش بزرگتر بود. سال گذشته علی آرزومندی بعد از فینال و از دست دادن قهرمانی از مهرام رفت و امسال با نظمآوران از سد تیم سابقش گذشت و به نیمهنهایی رسید. نمرهی عالی با کارنامهای درخشان در یک فصل.
غالب برنده نظمآوران با نظم تیمی و تلاش پونکراشو، روسی عاقل، به اتفاق دراگوویچ، شهریان، سلیمانی و طاهرخانی به آرزومندی اطمینان داد که چهار تیم نهایی امسال با خونهای تازهای که از سیرجان منتقل شدهاند، پر میشود.
یک قاب از گذشته
نایب قهرمانی فصل پیش نظمآوران در لیگ یک.
… و امسال
نیمهنهایی در نخستین تجربه بسکتبال باشگاههای برتر.
شاید گفته شود استراتژیهای مهرام غلط بود و گزارههای درست را کنار هم نگذاشت و اگر هم یارگیری کرد نتوانست هماهنگی برقرار کند حتی امشب بعد از 18 بازی. اما این صحبت فریبنده به معنای دست کشیدن از نظمآوران مناسب برای بازیهای نیمهنهایی نیست.
صندوقچهی اسرار بازی آنان در سیرجان جا نمانده بود. همینطور در دسته یک. یک فهرست کوتاهی از ستارهها، به اتفاق جوانانی که فوران کردند، اسرار بازی تیم سیرجانی شدند که ناگهان ریختند و بردند. این پیشروی میتواند ادامه داشته باشد با جریانهای مشابه بازی نظمآوران – ذوب آهن که از امشب نوید یک نیمهنهایی پرهیجان داده شد.
شیمیدر؛ رؤیای قهرمانی
24 بازی و دو باخت به اتفاق ذوبآهن کمترین باخت در جدول دور مقدماتی، مرحله دوم و پلیآف اول و دوم.
به غیر از تیم منتسب به نماینده قم، هیچیک از تیمهای دور مقدماتی در گروه ب به جمع 4 تای پایانی نرسیدند. کابوس دو باخت تا اینجای فصل مقابل مهرام با حذف این تیم توسط نظمآوران به پایان رسید. آنان در پلیآف ابتدا نیروی زمینی و سپس مس کرمان را شکست دادند.
در بازیهای خیلی پر سر و صدای امسال، این تیم نیز مرحله مقدماتی را با دو بازیکن خارجی به پایان رساند و سپس دو خارجی دیگر را جایگزین کرد که آمینو به واسطهی قهرمانی با شهرداری گرگان در فصل پیش آشناست.
این تیم پیچ و تاب متقارن دارد، با نظم درون تیمی که نوع حملات و دفاع سازمان یافتهاش با بازیکنان توانمند در پوزیشنهای مختلف، اطمینانبخش است.
مهران شاهینطبع بعد از تجربه جدید قهرمانی با تیم شمالیها، پروژهی بلندپروازانهی تیم امسال را برعهده گرفت. پاشنه را ورکشید تا امروز که تیمش در اهداف نوشته شدهی باشگاه چیزی کم ندارد. از تعداد بازیکن تا کیفیت بازی در زیر سبدها گرفته همینطور حملات پیرامونی و ضدحملات. نیمکتی که تغییر ضربآهنگ بازی را در اقتضائات زمانی به ارمغان میآورند از دیگر ویژگیهای این تیم است.
حامد حسینزاده به احتمال زیاد به این سری بهترین 3 از 5 برسد. نوید رضاییفر و سینا واحدی به اندازه کافی با استعدادند با ارغوان، منجی و یوسفوند که ریباند و پایهگذاری ضد حملات این تیم را به رخ میکشند. اثرگذاری Dwight Buycks که بازی آخر با مس را با 29 امتیاز و کارایی 32 ترک کرد، قابل اتکاست. امیرحسین آذری و رافی درغوکاسیان دیگر داراییهای تیم در آگهیهای پیش از بازی با تیم شمالیها هستند.
آنان در طول فصل، بازی رودررو نداشتند اما رویارویی بازیکنان باتجربه با انتقال تفکرات بازی، مورد اتکاء مربیان است. با این توضیح که تیم شاهینطبع روزهای نومیدکنندهی کمتری داشت.
بازی اول نیمهنهایی بین دو تیم در روز نخست، نقطه محوری برای هر دو تیم خواهد بود و تقریباً بینظیر برای امتداد مسابقات به نظر میرسد. هر چند فروپاشی بعد از یک بازی برای تیمهای صاحب تجربه دور از انتظار است اما مقابل رقیب سخت خود، ادامه را مبهمتر میکند.
شیمیدر بدون قهرمانی در بسکتبال باشگاههای برتر ایران دو سه دورهای است که رؤیای قهرمانی دارد.
شهرداری گرگان؛ مدافع قهرمانی
بسکتبال، یک عشق بیپایان در گذر زمان. بسکتبال، جزیی از فرهنگ در یک فضای واحد با ساحتی اجتماعی برای علاقهمندان که همه چیز را در پیوند با یک منطق تعریف میکند و آن «بسکتبال گرگان» است.
از دوران طولانی که بسکتبال گرگان تنوعاش را در ادوار متعدد لیگ برتر بسکتبال از دست داده بود، چند سالی است که فاصله گرفتهایم. سال 1397 آنها نایب قهرمان شدند. سال 1398 با وجود داشتن یک تیم خوب با نتایج امیدوار کننده، بازیها به دلیل کرونا نیمهکاره ماند. در فصل 1400 – 1399 فهرست هدفگذاری و برنامهریزی با «معجزه پتی»، به نخستین تاجگذاری شهرداری گرگان از «جام ولیعهد» در سال 1354 تا اردیبهشت پارسال منجر شد.
از نایب قهرمانی ( پرسپولیس گرگان 1354)، تا قهرمانی (شهرداری)، هویتی در بیان وفاداری و یکپارچگی در بسکتبال شهر تحکیم یافته است که نمونهاش را در هیچ جای ایران سراغ نداریم.
در نیمهنهایی امسال نمادها همراه با القاب در حوزهی فرهنگِ یک بازی جلوتر از خودِ بازی به حرکت درآمدهاند. از «قلعه عقابها»، تا «آزادی» در تهران.
عقابهای سرزمین هیرکانی
هنوز مشخص نیست چرا میزبانی نیمهنهایی بسکتبال باشگاهها به تیمها داده نشد اما شمالیها در صفحات خود از ورود 300 تماشاگر به سالن خبر داده بودند و سپس فدراسیون بسکتبال قانون عجیبی گذاشت که هر تیم فقط باید 50 تماشاگر داشته باشد!
این موضوع باعث میشود حساسترین مرحله بازیها از وجود خیل بسیار تماشاگران بسکتبال محروم باشد.
مردان مهران حاتمی از سد مس رفسنجانِ سختگیر گذشتند. پس از چند بار تعقیب و گریز حریف که مشخصهی بازیهای امسالشان بود. با این وجود، نحوهی بازی شهرداری در سری بازیهای نیمهنهایی، باید متفاوت با آنچه باشد که در سری قبل بود.
آنان با درصد شوت خوبی که دارند، تحت سلطه خود درآوردنِ تیمها را بلدند. حملات شهرداری با دستهای مطمئن پری پتی و شوتهای محمد جمشیدی راهاندازی میشود و وقتی میرزایی (ریباند)، مظفری، پذیرفته و ریاعی، به همراه سایر نیمکتنشینان همانی میشوند که باید، کار برای هر رقیبی «بیخ» پیدا میکند.
عیار بازیکن تازهوارد، Antanas Udras، در این سری مشخص میشود.
شهرداری در 24 بازی 3 باخت داد که هر کدام شبیه هم بودند مخصوصاً در توپهای لو داده.
شاید بازی تیم گرگانی در طول فصل به طور منظم نشان داده نشد اما تیمهای بزرگ با ستارههای خود بازگشتهای اعجاببرانگیز دارند و نمیتوان آنان را براساس بازیهای قبلی ارزیابی کرد. درست مثل فینال پارسال با «معجزه پتی».
بازیکنی که ایران و هواداران گرگانی را دوست دارد و به همراه جمشیدی علیه تیمها در طول فصل حملات بیرحمانهای داشتند. به ویژه در بازیهایی که بیشتر آن را مهم میدانند.
ذوبآهن اصفهان؛ ترکیب ایرانی
ذوب آهن از گروه جان سختها پلهها را یکی یکی بالا رفت. با نتایج بسیار عالی. تیم اصفهانی باختهای به شهرداری گرگان و کاله را نیز در مراحل بعد جبران کرد و با وجود قرار گرفتن در گروهی با حریفان صاحب بازیکن خارجی، بدون یار خارجی به نیمهنهایی رسید. در حال حاضر به جز ذوب آهن سه تیم دیگر بازیکن خارجی دارند اما ساختار تیمی ذوب آهن تا اینجا تحکیم یافته و قدرت تیمی متناسب با حمله و دفاع را به نمایش گذاشته است.
نیمهنهایی ذوب آهن – نظمآورانسیرجان بر خلاف شهرداری – شیمیدر، برای دو تیم بازیهای شناخته شده است. هر چقدر شهرداری و شیمیدر با هم در فصل بازی نکردند ذوب آهن – نظمآوران دو بار رویارویی مستقیم داشتند که تیم اصفهانی برنده نتایج میلیمتری بود؛ با 2 و یک امتیاز.
شباهت بازی دو تیم با توجه به نفرات تحت اختیار ثبت این نتایج را به طور طبیعی جلوه میدهد اما تجربهی ذوب آهن در دقایق پایانی بیشتر به کمک این تیم آمد.
بازی زیر حلقه، ریباند با ارسلان کاظمی و آرمان زنگنه با گلزنی این بازیکن. زنگنه در دو بازی آخر مقابل کاله 42 امتیاز گرفت. (4 از 8 پرتاب سه امتیازی در بازی دوم). کاظمی 22 ریباند با قدرت امتیازآوری در منطقه رنگی.
دراگوویچ از تیم سیرجانی این بازی را جذابتر میکند.
با این اشاره که سهرابنژاد بعد از دوران مصدومیت به ترکیب تیم اصفهانی بازگشت.
روند مطلوب گلزنی سجاد مشایخی با ساخت شلیکهای مطمئن در طول فصل با اسیست به نسبت ترنور در مجموع دو بازی ادامه یافت. (45 امتیاز/ 11 پاس منجر به گل). بازیکنی مثل او و فرید اصلانی، با قدرت ریباند تیم اصفهانی، همچنین توپرسانی ارسلان، بر تعداد ضد حملات در یک بازی میافزایند.
اضافه شدن هر یک از سایر نفرات؛ خلیلنژاد، قلیزاده، اکبری، مرتضوی و … تاکنون ثابت کرده اطمینان امتیازآوری ذوب آهن را بیشتر میکند به شرط آنکه یکریز ببارند.
در روزهای آینده، مسابقات تجزیه و تحلیل خواهد شد و خطوط داستان به بازیکنان گفته میشود اما بخشی از تأکید فرزاد کوهیان، روی بازی نیمکتنشینان متمرکز است تا نقاط مشترک بیشتری با ترکیب شروع کننده داشته باشند. چرا ننویسم که نیمکت دو تیم از طریق آنچه اتفاق میافتد، بازی را هدایت میکنند.
برنامه بازیها (پنجشنبه):
نیمه نهایی بازی اول
شیمیدر – شهرداری گرگان ساعت 20
جمعه:
ذوب آهن – نظمآوران ساعت 20