فدراسیون‌ها نهادهای عمومی غیردولتی و دارای شخصیت حقوقی مستقل و بالاترین مرجع یک رشته ورزشی هستند.
وظایف و اختیارات
فدراسیون هماهنگ کننده و برگزار کننده مسابقه‌های مختلف است روی این اصل انتقاد به برگزاری مسابقه‌ها توسط فدراسیون جایز نیست.
تشکیل تیم‌های ملی، برگزاری دوره‌های آموزشی، تدوین و انتشار دستورالعمل‌ها، انجام فعالیت‌های اقتصادی برای تقویت بنیه مالی فدراسیون، استقرار نظام استعدادیابی، نظارت و ارزیابی عملکرد هیئت‌های استانی، و … از مهمترین وظایف و اختیارات فدراسیون‌هاست.
گاهی وقت‌ها انتقاداتی که در فضای انتخاباتی یک فدراسیون صورت می‌گیرد معمولاً خارج از این تعاریف و از روی «پدرکشتگی» است. به عبارتی دیگر در مسیر انتقادات به فدراسیون‌های ورزشی، به غیر از حدود وظایف و اختیاراتی که آنها دارند نباید انتظارات بیشتری داشت.
به طور مثال ساخت اماکن که همه ما آرزو می‌کنیم در رشته تحت فعالیت‌مان به لحاظ داشتن سالن یا فضای ورزشی کمبودی نداشته باشیم، برعهده فدراسیون‌ها نیست.
برای توسعه زیرساختی ورزش، شهرداری‌ها با اجاره بلند مدت اماکن ورزشی خود به باشگاهها، نقش پررنگی در توسعه و گسترش ورزش دارند.
مثال عینی در بسکتبال باشگاه مهرام است که در طول بیش از دو دهه فعالیت خود همیشه از در به دری در سالن‌های شهر نالید و فریادش به جایی نرسید تا اینکه چند سالی است مجموعه‌ای استیجاری در «شهر قدس» را مرمت و تجهییز کرده است.
آنچه که فکر مرا مشغول می‌کند و به نظرم فدراسیون بسکتبال در راستای اهداف و اختیارات خود در این حوزه باید گام‌های اساسی بردارد، «مبانی درست آموزش» و «استخدام مربی خارجی» در رده‌های سنی است.
بسکتبال ایران «انباشت اطلاعات» دارد که نباید آن را با مقوله آموزش اشتباه گرفت. «مفاهیم آموزشی» با «اجرای صحیح» آموزه‌ها توسط افراد متخصص، با اطلاعاتی که در ذهن چند نفر انباشته شده و تعمیم یافته نیست، فرق دارد.
بسکتبال دنیا با دگرگونی و تغییرات سریع به جلو می‌رود. در 5 سال گذشته در بسکتبال آسیا شاهد احیای قدرت‌های سنتی مثل ژاپن بودیم و کشورهای عربی همچنان با تابعیت دادن به بازیکنان غیرآسیایی در پی یافتن موقعیت جدید هستند.
تغییرات حریفان، فرصت‌ها و چالش‌های جدیدی در مقوله «آموزش» ایجاد می‌کند که ما برای رویارویی با آنها باید اهداف و افراد و وسایل مناسب‌تر در اختیار داشته باشیم.
اگر کشورهای عربی با «ثروت»، ژاپن با فناوری‌های پیشرفته یا چین با تلفیق این دو و «جمعیت» به دنبال رشد پایدار در بسکتبال هستند ما نیز با تکیه بر «نیروی انسانی» می‌توانیم همچنان حرف‌هایی برای گفتن داشته باشیم. کشوری در این میدان قدرتمندتر است که بر اساس امکانات؛ توانمندی‌های بالقوه‌ی انسانی خود را با آموزش و تربیت بازیکنان نخبه، توانمند و کارساز به شکوفایی برساند.
آموزش یک پیش‌نیاز اساسی برای توسعه و گسترش بسکتبال بوده و همانگونه که در 5 سال گذشته در دگرگونی‌های سریع بسکتبال جهان شاهدش بوده‌ایم، دچار تغییرات بنیادی شده است….
پایان قسمت هفتم
مجموعه این مباحث را هر روز در سایت خانه بسکتبال ایران دنبال کنید.