بازیکنان مستعد و نخبهای که میتوانند پشتیبان بازیکنان بزرگ باشند، چگونه شناسایی شده و مهمتر از آن زیر نظر چه کسانی در هیئتهای بسکتبال یا باشگاهها حتی ردههای سنی فدراسیون تمرین میکنند؟ آیا توانستهایم برای این عده، تمریندهندههای حرفهای و تمرینات تخصصی داشته باشیم؟
یکی از مأموریتهای ویژه فدراسیون بسکتبال بررسی همه جانبه عملکرد هیئتهای استانی است و در این حوزه باید نظارتها بیشتر شود.
انتخابات ریاست فدراسیون بسکتبال از چند ماه قبلتر تعامل و تبادل افکار و آرا بین کاندیداها با رؤسای استانی را بیشتر میکند اما این تعاملات در پایان روز رأیگیری فراموش میشود. هیئتهایی به خواب خرگوشی میروند و هیئتهایی هم به حال خود رها میشوند. شاید اعضای کمیتههای آنها در سال یک بار کنار هم جمع نشوند!
خیلی وقتها دیده شده افراد بر مسند کار در هیئتها با مشکل و مانعتراشی برای سایر افراد مسبب عزلتگزینی آنان میشوند در حالی که فدراسیون باید ورود کند و مجوز صدور مراکز آموزشی را به طور مجزا در اختیار تقاضاکنندگان در استانها قرار بدهد.
با استانهای فعال در بسکتبال، چرخ بسکتبال بهتر میچرخد.
چنانچه دقت کرده باشید در این سری مباحث قصد ندارم با وجود مشکلات اجتماعی و اقتصادی، خیلی رویاپردازی کنم. بسکتبال جزیی از ورزش و ورزش بازتاب موقعیت اجتماعی ماست که از هم گسیخته است. با اوضاع اجتماعی ایران واقعاً دورِ هم جمع کردن افراد کار دشواری شده است حال آنکه بخواهیم اجتماعات پراکنده و تشتت آرا در بسکتبال را به یک جامعه متحد و یکپارچه تبدیل کنیم.
در حال حاضر بدون دادن امید واهی به دیگران به نظرم اتفاق نظر و افزایش مشارکت در بین افراد به منظور «ارائه الگوی پیشرفت بسکتبال»، از تقابلها و رقابتهای بی ثمر برای حذف یکدیگر جلوگیری میکند.
این تقابل نه برای امروز که در یک دهه گذشته با شدت ادامه داشت. سیاستگذاریها در بسکتبال طبق این دیدگاه بود که چه تعداد افراد را میتوان حذف کرد!
حال با روشن شدن بسیاری از مسائل که مهمترین آن ضربه بزرگ به پیکر بسکتبال بود فرد منتخب جامعه بسکتبال باید به گونهای درست و اصولی عمل کند تا همگان از وضع موجود احساس رضایت کنند. طی این سالها منفعت فردی بر منافع جمعی چیره گشته و حال بسکتبال را بد کرده است تا جایی که برای افزایش مشارکت راهکاری ارائه نشد…
پایان قسمت چهارم…
مجموعه این مباحث را هر روز در سایت خانه بسکتبال ایران دنبال کنید.