این روزها برخی رسانه‌های وابسته به جریان خاص بسکتبال سعی می‌کنند اخبار مجمع انتخابات ریاست بسکتبال را وارونه منعکس کنند.
این رسانه‌ها که اهداف‌شان برای همه اهالی بسکتبال مشخص شده است، پیش از این در مورد رفتارهای عجیبی که در فدراسیون یا تیم ملی اتفاق می‌افتاد، سکوت می‌کردند و حتی در قبال حق‌خوری و بی عدالتی در مورد بازیکنان این مملکت در پدیده دو رگه پروری سرمربی سابق تیم ملی یک کلمه نمی‌نوشتند اما امروز دلواپسان دعوت نشدن فلان بازیکن شده‌اند یا علیه کاندیدایی به نفع کاندیدای مورد حمایت‌شان جو سازی می‌کنند.
یکی از این روزنامه‌های به اصطلاح انقلابی دم انتخابات با خبرنگار همیشه ساده و از همه جا بی خبر که وابستگی خود را به یک جریان تمامیت خواه در طول سال‌ها ثابت کرده است، این روزها فعال‌تر از هر زمان دیگر علیه این و آن مطلب می‌نویسد و خط اربابش را پی می‌گیرد. اگر کسی این فرد وابسته را نشناسد فکر می‌کند چقدر دلسوز بسکتبال است در حالی که عملکرد وی تا همین دو سه ماه پیش که جریان تمامیت خواه رأس کار بود مشخص است.
چطور تا آن زمان همه چیز بسکتبال گل و بلبل بود اما ظرف دو سه ماه که ارباب رفت، همه چیز در بسکتبال تیره و تار شد؟
آن موقع که حق بازیکنان این مملکت دو دستی تقدیم دو رگه‌های بی کیفیت می‌شد، کجا بودی؟
چند سطر در مورد بی عدالتی در قبال ارسلان کاظمی نوشتی؟
هر فصل جیره و مواجب بگیر کدام باشگاه شدی؟ و …
ما تا پایان انتخابات بسکتبال قصد ورود در هیچ حوزه‌ای از فضای انتخاباتی بسکتبال نداشتیم و هنوز هم نداریم اما وقتی که یک عده این روزها حس انقلابی می‌گیرند و به این و آن می‌تازند حس بدی در حد تهوع و بالاآوردن به ما دست می‌دهد.