لحظه ورود به سالن آزادی صدای توپ میآید. از راهرو میگذرم. صدا بلندتر میشود. به سمت زمین بسکتبال میچرخم. حالا تمام زمین را از بالای پلهها میبینم و بازیکنانی که لباسهای یکدست قرمز بر تن دارند.
عکاسان با چند شات صحنههای جذابی از حرکات فردی بازیکنان را شکار میکنند و واحدهای متعدد تلویزیون در بخش خبر و برنامههای متنوع ورزشی، در حال گفت و گو با مربیان و بازیکنان هستند.
به جایگاه ویژه سالن نزدیک میشوم. محوطهای برای استقرار دوربینها تعبیه شده است و صدای اصغ کاردوست را میشنوم که در مقابل دوربینها و موبایلهایی که برای ضبط صدا روی میز رها شدهاند، ایستاده است.
«جوانان بسکتبال لیاقت دارند. آنها بازیکنان با تجربهای خواهند شد اما برای رسیدن به آن مرحله از همین امروز باید دست به کار شویم».
یک ساعت از تمرین تیم ملی بسکتبال در اردوی این تیم، به تهیه گزارشهای نوشتاری، شنیداری و دیداری اختصاص یافته است. من رأس ساعت 10 صبح خودم را به سالن آزادی رساندم.
اردوی تیم ملی بسکتبال به مسابقههای انتخابی جام جهانی 2023 منتهی خواهد شد که از 16 تیم آسیا اقیانوسیه تشکیل شده است. در چهار گروه 4 تیمی. ایران در پنجره اول انتخابی، جمعه 5 آذر ساعت 5 عصر مقابل بحرین بازی میکند.
یکی از گزارشگران تلویزیون محمد جمشیدی را صدا میزند و نظر او را در مورد آمادگی بازیکنان میپرسد:
«ما از لیگ وارد اردو شدیم و آمادگی بچهها خوب است فقط باید بیشتر هماهنگ شویم».
از سمتی دیگر، صدای ارسلان کاظمی در فاصله چند متری خودم را میشنوم که مقابل دوربین میگوید:
«مطمیٔن باشید بازی سختی داریم. در بازی برگشت هواداران آنها اجازه ورود به سالن دارند اما ما دو سال است بدون تماشاگر بازی میکنیم».
در سالهای اخیر بحرین مانند عربستان در بسکتبال سرمایهگذاری کرده است. استخدام بازیکنان غیرآسیایی و مربی آمریکایی. تیم ملی سه روز بعد از بازی در تهران، مقابل بحرین در منامه به میدان میرود.
وقتی که نوبت به پرسش و پاسخ مصطفی هاشمی سرمربی تیم ملی میرسد همه از مهدی کامرانی میپرسند:
«متاسفانه فرزند مهدی در بیمارستان بستری شده و درگیر بیماری پسرش است. هر روز با او صحبت میکنم و امیدوارم اول پسرش خوب شود و بعد مهدی را داشته باشیم».
دو گروه بازیکنان پیرامونی و داخلی که به طور مجزا تمرین میکردند، بعد از تمرینات با توپ و وزنه به هم میپیوندند. سپس وسط زمین رو به جایگاه میایستند. عکس تیمی و پایان.