چالش هاشمی در «رأس»
علیرضا امیری
مربی و آنالیزور بسکتبال
پیش از هر مقدمه‌ای باید گفت انتخاب مصطفی هاشمی به عنوان سرمربی تیم ملی بسکتبال، یک اتفاق مثبت است.
هاشمی پرافتخارترین مربی ایران است و با سابقه و کاریزمایی که دارد می‌تواند به خوبی با بازیکنان بزرگ کار و حاشیه‌ها را مدیریت کند.
از ویژگی‌های مثبت مصطفی هاشمی که تاکنون در ادوار مختلف لیگ‌ها از او شاهد بودیم، استفاده همزمان از بازیکنان جوان و با تجربه است.
او کار کردن با هردو گروه را به خوبی می‌شناسد.
اعتماد و بکارگیری بازیکنان جوان بدون هیچ واهمه‌ای از دیگر مشخصه‌های بارز مربیگری هاشمی است. بسکتبال ما در مقطع کنونی با ضعف در ساختن پشتیبان‌های بزرگ، به اعتماد و اعتنای بیشتر به جوانان نیاز دارد چون با در نظر گرفتن این نکته، روحیه بازیکنان جوان و اعتماد به نفس آنها در مسیر بالندگی ارتقاء می‌یابد.
نمونه‌های خوبی از این اتفاقات در مهرام دو فصل پیش یا امسال تا همین‌جای مسابقه‌ها مشاهده شد و بازیکنان هاشمی به لحاظ انگیزه و اعتماد به نفس، شرایط مناسبی دارند.
در کنار این موضوعات از «کوچینگ» خوب او نباید به راحتی گذشت. مربی با هوشی که در موقعیت‌های ویژه بازی بسکتبال، تصمیمات فوق‌العاده‌ای می‌گیرد.
تیم ملی بسکتبال در کدام پوزیشن ضعف دارد؟
مربیگری هاشمی در تیم ملی بسکتبال بدون چالش نخواهد بود.
با نگاهی به بازی‌های تیم ملی بسکتبال در المپیک توکیو، متوجه می‌شویم که تیم در پوزیشن «پوینت گارد» یا گارد رأس و به قول بسکتبالی‌ها «رأس»، با مشکل بزرگی روبروست.
در تیم المپیکی، گارد رأس با خصوصیات؛ مدیریت تیم در زمین، فشار دفاعی روی بازیکن حریف (از رأس یا زمین تیم مقابل)، مدیریت حمله تیم، و بسیاری از وظایف و مسئولیت‌های یک پوینت گارد را حین بازی ندیدیم.
در حال حاضر شاید این نکته برای خیلی‌ها که هنوز مؤفق به تماشای لیگ برتر نشدند و یا به طور مشخص بازی‌های مهدی کامرانی، پوینت گارد تیم مهرام را ندیده باشند، کمی دور از ذهن به نظر برسد اما بازی‌های مهدی با ضعف پشتوانه‌های این پوزیشن، همگان را مجاب کرد تا یک بار دیگر این بازیکن با تجربه را در تیم ملی ببینند.
انتقال تجربیات مهدی به جوانترها نیز از ثمرات مثبت دعوت دوباره کامرانی به تیم ملی خواهد بود.
بعد از خداحافظی آرن داودی با تیم ملی، در حال حاضر به غیر از کامرانی، گارد رأسی نداریم که به تنهایی بتواند تیم را در زمین مدیریت کند و در صورت پوشش ندادن این ضعف با حضور بازیکن با تجربه ممکن است در اولین پنجره انتخابی جام جهانی به مشکل بخوریم.
فراموش نکنیم حامد حدادی، مهدی کامرانی و صمد نیکخواه بهرامی تاریخ‌سازان بسکتبال هستند و باید از تمامی ظرفیت آنان برای ساختن پشتیبان‌های بزرگ در تیم ملی استفاده کرد. کاری که طی دوره‌های قبلی هر بار با حذف یکی از آنان یا سر دادن شعار پشتوانه سازی بدون در نظر گرفتن انتقال تجارب ملی‌پوشان نسل طلایی؛ وقت، انرژی و سرمایه بسکتبال را هدر داد.
