در آبان 1395، اتفاقی در بسکتبال سه نفره افتاد که منجر به حرکت‌های تازه در بسکتبال بانوان شد. همزمان با این اتفاق مهلت فدراسیون جهانی بسکتبال برای رفع ممنوعیت پوشش سر که از دو سال پیش‌تر آغاز شده بود به پایان رسید و در حرکتی جهانی و کمپین‌هایی در حمایت از بازی با پوشش سر؛ فیبا را مجاب کرد تا به دختران با پوشش سر اجازه بازی بدهد.
مسئولان وقت ورزش و بسکتبال ایران نیز در این زمینه مثل دفعات قبلی که طی نزدیک به دو دهه ادامه داشت اما بی نتیجه بود، با فیبا نامه‌نگاری کردند.
اینکه گفته شد وزیر سابق ورزش و جوانان برای بانوان مجوز گرفت دروغ بزرگ و تبلیغ برای جناح خاصی در همان دوران بود. فیبا از 2014 تا 2016 مهلتی دو ساله به کشورها داد تا با شرکت در مسابقات برای گرفتن مجوز قطعی با پوشش سر تلاش کنند و این دوران به سلطانی‌فر خورد.
فدراسیون بسکتبال ایران (محمود مشحون) در این مهلت دو ساله حتی یک مسابقه هم نتوانست برای تیم ملی زنان برگزار کند و تمام فعالیت این فدراسیون محدود شد به برگزاری یک اردو در ترکیه.
پس از ناکامی فدراسیون بسکتبال در برگزاری مسابقه بین‌المللی، تیم سه نفره‌ای از ایران بدون کمک و نظارت فدراسیون راهی ترکمنستان شد و دلارام وکیلی با پشت سر گذاشتن نماینده روسیه در مسابقه شوت سه امتیازی در رتبه نخست ایستاد.
این حرکت زنان بسکتبالیست نه تنها با استقبال مسئولان فدراسیون بسکتبال ایران همراه نشد بلکه آنان خواستار برخورد و مجازات این دسته توسط وزارت ورزش و جوانان شدند. آنها نگران این بودند مبادا دختران ایرانی بدون روسری و مقنعه یا لباس‌های خارج از عرف ایرانی – اسلامی بازی کرده باشند به خاطر همین بازی دختران در عشق‌آباد را گردن نگرفتند.
فرانک طیاری مربی همراه تیم سه نفره همان موقع گفته بود:
« تیم‌های ترکمنستان، قرقیزستان، قزاقستان، آذربایجان، روسیه و ایران با حضور ناظر فیبا بازی کردند و مشکلی بابت حجاب دختران‌مان نداشتیم و حجاب‌مان برابر مقررات اسلامی کامل بود».
حضور تیم سه نفره در ترکمنستان با واکنش‌های منفی و مثبتی که داشت در ادامه با کسب مجوزهای فیبا به جای خوبی رسید. یکی از این جنبه‌های مثبت کمپین توجه بیشتر به بسکتبال بانوان بود که در فضای مجازی و در حمایت از تیم سه نفره به راه افتاد.
عکس از راست آزاده معینی، گلاره کاکاونپور، دلارام وکیلی، سعیده علی و سحر نجفی در ترکمنستان.