خیلی جالبه. این روزها برخی افراد با جهت‌گیری علیه فدراسیون بسکتبال چهره‌ای کاملاً انقلابی به خود گرفته‌اند در حالی که تا همین چند مدت پیش در گروههای بسکتبالی عاشق سینه چاک فدراسیون بودند! به هر نقدی می‌تاختند و فضای مجازی را عامل حاشیه‌سازی می‌دانستند اما امروز منتقد فدراسیون شده‌اند!
افرادی هم به عنوان پیشکسوت انتقاد می‌کنند که حداقل در 4 سال گذشته فقط وعده سرخرمن داده‌اند.
از احداث زمین سه نفره در بهترین نقطه تهران گرفته تا حمایت از کار فرهنگی در بسکتبال که هیچ وقت به وعده‌های خود عمل نکردند تا دل‌مان خوش باشد بگوییم اگر امروز انتقادی می‌کنند از سر دلسوزی است. یا افراد توانمندی هستند که خارج از سیاست‌های فدراسیون نیز در بسکتبال کار کرده‌اند.
وقتی که برنامه 4 ساله همین افراد را بررسی می‌کنیم به جز بدهی به بازیکن و بدهکاری سال‌های قبل‌تر و … نمی‌بینیم.
فدراسیون بسکتبال اشتباههای زیادی مرتکب شد و انتقادات زیادی به این فدراسیون وارد است که بارها نوشتیم و باز هم خواهیم نوشت. اما از سویی دیگر نباید فریب عده‌ای را خورد که سربزنگاه سروکله‌شان پیدا می‌شود، وعده سر خرمن می‌دهند و فاز انقلابی برمی‌دارند و نگران «خون» بسکتبال هستند!
کار فدراسیون ایراد داشت اما به نظرم قبل از هر گونه اظهار نظر در بسکتبال ابتدا باید از برخی افراد منتقد امروز پرسید؛