قابل پیش‌بینی و بدون هیجان

آرایش داوطلبان ریاست بسکتبال، انتخاب رئیس توسط اعضای مجمع را راحت کرد

نامزدهای ریاست مجمع فدراسیون بسکتبال مشخص شدند.

هر چند تا پایان استعلام مراجع نظارتی نباید روی نامزد خاصی اشاره داشت اما در نگاه اول به فهرست داوطلبان ریاست باید گفت قد مدیریت در بسکتبال بحث برانگیز شده است.

در دوره‌های قبلی وضع بهتر از این نبود اما باز دو سه نامزد از بخش‌های مهم مدیریتی داشتیم که امروز در مقایسه با همان دوران، عقب‌گرد عجیب ‌وغریبی شاهدیم.

در شرایطی که بسکتبال در بسیاری از کشور‌ها با مدیریت صحیح، به عنوان رکن اساسی پیشرفت، مطرح بوده و دستاوردهای هنگفت داشته اما در ایران، «قد مدیریت» کوتاه‌تر شده است و مثل بسیاری از کارها مسیر را برعکس می‌رویم.

شاید بتوان دلیل استقبال نکردن مدیران توانمند از جامعه بسکتبال به صحنه انتخابات را با اساسنامه‌ و قوانین دست و پاگیر وزارت ورزش و جوانان توجیه کرد اما «بی تفاوتی» طیف وسیعی از جامعه بسکتبال اعم از پیشکسوتان و مدیران در قبال این ورزش که طی یک دهه گذشته به وجود آمده، توجیه‌ناپذیر است. افرادی که عمری در این ورزش گذرانده‌اند اما دیگر حاضر نیستند در مورد بسکتبال صحبت کنند.

این سقوط؛ ناگهانی و یک شبه اتفاق نیفتاده بلکه طی سال‌ها در نتیجه‌گرایی با ظهور نسل طلایی و با وجود سیستم معیوب، ادامه داشته است تا جایی که عیب و ایراد گرفتن از مدیریت فدراسیون هنر چندانی نمی‌خواهد!

مدیران بعد از انقلاب و داوطلبان امروز

در 40 سال گذشته مدیران انقلابی داشتیم تا جانباز و تکنوکرات. دبیر دوره شاهنشاهی داشتیم که تغییر ایدئولوژی داد و بعد از انقلاب 22 سال خان والای بسکتبال در جمهوری اسلامی شد. این آخری هم پزشک است. به غیر از یک نفر بقیه رؤسای فدراسیون بسکتبالیست بودند اما موقع پُز دادن که می‌رسد همگان مدیریت همان رئیس غیربسکتی را صدا می‌زنند.

در فهرست داوطلبان ریاست مجمع کنونی بسکتبال، برخی به توصیه دیگران که چند ماهی دست‌شان از «منافع» در بسکتبال کوتاه مانده است، وارد شده‌اند. تعدادی منتقد هستند تا بهانه‌های کم کاری منتقدان را دست کسی ندهند و دسته‌ای هم در چرخه انتخابات حضور فیزیکی دارند.

یکی دو نفر اشتیاق زیادی به نشستن روی صندلی ریاست بسکتبال دارند اما از طریق بسکتبال وارد نمی‌شوند بلکه مؤفقیت را از طریق ستادهای انتخاباتی و نماینده ولی فقیه و نماینده شهر و … جستجو می‌کنند.

از این طیف‌های مختلف چند نفر رد صلاحیت می‌شوند و دو سه نفر به نفع یکدیگر کنار می‌روند.

از این جمع 12 نفری یا کمتر، انتخاب یک فرد برای ریاست چهار سال آینده فدراسیون بسکتبال کار حوصله‌ سر بری نیست. از امروز تا برگزاری مجمع، «هیجان انتخاباتی» هم نداریم. به همین سادگی، بدون شوک عجیبی که بخواهد به مدیریت بسکتبال ایران وارد شود کار به همان روال چهار سال گذشته ادامه خواهد یافت.

به امید چرخش بیشتر و حرکت بهتر به سمت «منابع» و استفاده از «انرژی اجتماعی» و شناخت «مشارکت» که به عقل نزدیک‌تر است.