یکی از به روزترین سیستم‌های حمله و نوع ایستادن بازیکنان در بهترین تیم‌های دنیا four out one in است.
در این سیستم بازیکنان پیرامونی بیشتری در اختیار داریم. چهار بازیکن بالای قوس 3 امتیازی قرار می‌گیرند و یک بازیکن Big man در منطقه رنگی حضوردارد. معمولا در این سیستم از سه پوینت گارد استفاده می‌شود، یک بازیکن پوزیشن چهار که توانایی بازی در پوزیشن‌های پیرامونی راهم داشته باشد.
این سیستم کمک می‌کند تا تیم سرعت انتقال توپ را بالا ببرد و به transition خود کمک کند.
در این نوع بازی زمانی که تیم به حمله می‌رود 4 بازیکن در قوس 3 امتیازی قراردارند و با پاس‌های سریع و هندآف… شرایط open shot برای هم‌تیمی‌های خود ایجاد می‌کنند، حال اگر تیم مدافع فشار دفاعی کمی روی بازیکنان حریف ایجاد کند کار مهاجمان برای شوتزنی راحت‌تر هم می‌شود.
یک نکته مهمی که در رابطه با بازیکن Big man که به تنهایی در منطقه رنگی حضور پیدا می‌کند وجود دارد این است که بازیکن سنتر باید ازتوانایی بالایی برخوردار باشد تا در ریباند حمله موفق عمل کند. بازیکن پوزیشن چهار هم باید در ریباند و بازی پشت به حلقه نقش‌آفرینی و در بازی‌های پیرامونی هم نقش خود را ایفا کند.
دیگر نکته مثبت این سیستم حضور سه پوینت گارد است که در حملات به سرعت، شوتزنی، نفوذها کمک می‌کنند، حتی با این سیستم fast break pointهای زیادی هم می‌شود گرفت و دردفاع هم به دلیل سرعت بالایی که دارند تیم مقابل در امتیازگیری از Fast break دچار مشکل می‌شود.
ازاین نوع بازی تیم آمریکا در المپیک به خوبی استفاده کرد. لیلارد و بوکر و هالیدی گاردهای آمریکا و دورانت و آدبایو پوزیشن‌های 4 و سنتر این تیم در سیستم مذکور بودند.
در لیگ ایران هم این نوع بازی را تیم مهرام استفاده می‌کرد که از مهدی کامرانی، حامد حسین‌زاده و مالیک ترندز به عنوان بازیکنان پوینت گارد، صمد نیکخواه‌بهرامی بازیکن پوزیشن چهار بود و سامرز بازیکن پوزیشن پنج که هر5 بازیکن شوتزن بودند و دریبلینگ قوی داشتند.
مربی و آنالیزور بسکتبال
علیرضا امیری