نادر، دُرّ نایاب

در بحبوحه تحولات آغاز قرن بیستم در منطقه قفقاز، کارگران ایرانی و فعالان احزاب سیاسی و تجار ایران و روسیه، مهاجرت دو سویه به دو کشور داشتند. انقلاب اکتبر 1917، موقعیت مالی و اقتصادی تجار ایرانی را به خطر انداخت و بیشتر آنان از ترس مصادره اموال خود به دست دولت تازه به قدرت رسیده شوروی، درصدد خروج از قفقاز و بازگشت به ایران برآمدند.

کاشانی؛ از خانواده‌های ساکن قفقاز بودند که از آنجا به تبریز رفتند. سپس جواد کاشانی به اتفاق همسرش اقدس خسروشاهی مدتی در رشت زندگی کردند و یکی از فرزندان آنها در رشت ازدوج کرد که حاصل این ازدواج 6 فرزند بود. نام یکی از این فرزندان نادر بود.

نادر متولد تهران است.

در سومین روز شهریور ماه 1323 در محله‌ی فرهنگ به دنیا آمد.

در دبستان خاقانی در خیابان شاهپور درس خواند. خانواده‌اش اهل ورزش نبودند اما او فوتبال و بعد والیبال را دوست داشت تا اینکه در مدرسه‌ی رهنما، زیر نظر معلم ورزش مدرسه حسن نیکو، عشقش را به بسکتبال نشان داد.

نیکو، مردی از تبار عاشقان و دلدادگان بسکتبال و داور بین‌المللی که برای بسکتبال المپیک در بازی‌های 1964 ژاپن قضاوت کرد، از مدرسه رهنما، یک معدن استعداد بسکتبال ساخت.

نادر، خط سیر بسکتبال دوران مدرسه تا باشگاه پولاد را زیر نظر حسن کریمی امتداد بخشید.

از همانجا به بازی‌های باشگاهی، زمین‌های آسفالت امجدیه رفت و پس از آن دانشکده پلیس. دوران باشکوه باشگاه پاس با فریدون صادقی از ملی‌پوشان بسکتبال المپیک 1948 لندن در اواسط دهه‌ی 40 آغاز شده بود و نادر کاشانی پرچمدار برترین‌های تاریخ ورزش و بسکتبال پاس شد.

کاپیتانی تیم ملی برازنده‌ی جوان خوش سیما و خوش استیل با فرم شوت‌های خاص و پرش‌های ناگهانی دوران خودش بود. سه دوره در بازی‌های آسیایی به میدان رفت. همچنین بازی‌های ارتش‌های جهان که نقطه عطف آن مقام سوم مسابقات 1974 آمریکا در بین 7 تیم بود.

کاشانی نزدیک به دو دهه با افتخار در سطح اول بسکتبال ایران بازی کرد و این دُرّ نایاب سرانجام در سال 1357 از بسکتبال کنار کشید.

نادر کاشانی قهرمان بسکتبال، قهرمان قصه‌ها نیست بلکه قهرمانی در نزدیکی خودمان است. چهره‌ای ماندگار که شاید در کنار سایر قهرمانان کمتر به آنان توجه کرده‌ایم. برای این قهرمان ارزنده بسکتبال آرزوی سلامتی و طول عمر داریم.

تولدت مبارک استاد نادر کاشانی.

افشین رضاپور