سایت خانه بسکتبال ایران؛ مریم چاله‌چاله در شهرستان جم حرف زدیم. حرف‌های این مربی در یکی از دورترین نقاط جنوب ایران را بخوانید:
اهل کرمانشاه
- «من متولد کرمانشاه هستم. پدرم کُرد و مادرم تبریزی است. ژن ورزشی داریم. 24 آذر 1364 به دنیا آمدم اما به خاطر کار پدرم در جم زندگی می‌کنیم. کارشناسی مهندسی فناوری انتقال برق و ارشد مدیریت ورزش دارم».
مربیان
- من نجات غریق و در آمادگی جسمانی رکورددار ثبت پلانک در کشورم. در سطح استان و شهرستان جم هم مقام دارم. از سال 1380 زیر نظر خانم شکری که زمانی خانم گل بسکتبال بود تمرین کردم همینطور با خانم #فرانک_طیاری. ایشان مربی اول من در کلنی‌های گاز و نفت بودند و همشهری من که به وجودشان افتخار می‌کنم».
شروع مربیگری
- « 18ساله بودم یک مربی برای ما آوردند که هندبالیست بود! رفتم پیش آقای بزرگی از مسیٔولان گاز جم و گله کردم. ایشان که حق بزرگی بر گردن ورزش و بسکتبال جم دارند گفتند کسی از خانم‌ها حاضر نیست به جم بیاید. چرا خودت مربیگری نمی‌کنی؟ از آن روز به بعد من مربی بسکتبال شدم».
پیشرفت
- «درجه سه مربیگری بسکتبال را زیر نظر خانم زهره صابری گرفتم. با خانم سوسن فتحی درجه دو را گذراندم و با نناد ترونیک درجه یک مربیگری گرفتم».
نتایج
- «در جم اولین مربی تیم امید بودم که در بین 10 تیم ایران سوم شدیم. در لیگ دو و یک و برتر بازی کردم. ارتفاع قدم 164 سانتیمتر است. سال پیش از خانم شکری برای بازی در تیم پاسارگاد پیشنهاد داشتم اما به خاطر کرونا نرفتم. هر چند کار مربیگری در جم مانع رفتنم شد».
درباره چاله‌چاله
- «ما از طایفه‌ای بزرگ در کرمانشاه هستیم. مثل این فامیلی نداریم. در کرمانشاه خیابانی به همین نام است. همچنین نان برنجی داریم. یکسری فامیل از اسم چاله‌چاله اذیت شدند فامیلی‌شان را به فرزادی‌کیا و فرزادی‌مهر تغییر دادند اما ما چاله‌چاله ماندیم. من نام فامیلم را دوست دارم چون خاص است و سریع در ذهن می‌ماند و فراموش نمی‌شود. ریشه‌مان هم به مرادحاصل‌ها برمی‌گردد اما چاله‌چاله‌ها معروف‌ترند».
بسکتبال در بوشهر
- «از زمان آقای رضازاده، ریٔیس هییٔت استان بهتر شده اما در شهرستانی مثل جم اداره و مدیریت ورزش دست گاز و نفت و پتروشیمی‌هاست. ما نسل در نسل گازی هستیم. خدا را شکر می‌کنم که همان اتفاق در زندگی‌ام منجر به مربیگری‌ام شد چون واقعاً مربیگری را دوست دارم و بسکتبال تمام عشق من است».