«قُمپُز در کردن»‌های دبیر فدراسیون بسکتبال / وقتی مدیریت در بسکتبال به «فدراسیون داری» تنزل پیدا می‌کند

بسکتبال در حوزه‌های کلان تصمیم‌گیری به افراد توانمند با ایده‌های خلاقانه‌ نیاز دارد.

سایت خانه بسکتبال ایران – فدراسیون بسکتبال در سه سال اخیر نه تنها به این ویژگی اساسی توجه نکرده، بلکه با بکارگیری برخی افراد که هیچ‌گونه توانایی مدیریتی با ایده‌ی خلاقانه ندارند، باعث عقب ماندگی بیشتر این رشته‌ی ورزشی شده است.

آثار منفی جایگزینی‌های غلط با گذشت زمان مشخص خواهد کرد در آینده (در پایان دوره‌ی سطح نتیجه‌گیری این تیم ملی بسکتبال که مؤفقیت‌های آن به کمی بیش از یک دهه در بسکتبال آسیا برمی‌گردد) چه بلایی بر سر بسکتبال خواهد آمد.

در چنین اوضاعی، شبنم کلاهی، دبیر فدراسیون بسکتبال سوراخ دعا را پیدا کرده است. فدراسیون بسکتبال با ریاست رامین‌ احمدی‌طباطبایی سه سال است بر بسکتبال مدیریت ندارد بلکه «فدراسیون داری» می‌کند و امثال کلاهی در فدراسیون‌ داری، یکه تازند چون چسبیدن به مدیران بالادستی را ترجیح می‌دهند.

مثل همان‌ها از مؤفقیت‌هایی که نیست حرف می‌زنند و در مورد برنامه‌هایی که ندارند، قُمپُز در می‌کنند.

در فدراسیون داری، افرادی مثل کلاهی می‌توانند دبیر باشند اما در سیستم و ساختار اصولی مدیریت بسکتبال هرگز جایگاهی ندارند. مدیریت یعنی نیروهای کارآمد با هم یک جمع سازگار را تشکیل داده و با مشارکت، به منفعت جمعی و ملی توجه کنند.

هر چند با حجم عزل و نصب‌ها در فدراسیون رئیس احمدی نمره‌ی وی در فدراسیون داری هم از 20 زیر 10 است، اما با وجود ادعاهای بسیار، بسکتبال مدیریت منسجمی ندارد و در این ورزش فرصت‌ها بدل به ادعا و خلق موقعیت‌ها به جای عملیاتی کردن برنامه‌ها در راستای اهداف ملی، به منفعت‌های کوچک شخصی تنزل پیدا کرده است.

در فدراسیون داری، امثال دبیرکلاهی بسکتبال را با ذهن خودشان می‌سنجند که در آن «برگزاری مسابقات» را افتخاری بزرگ تلقی می‌کنند. ظرفیت بسکتبالی که 10 و به زحمت 12 تیم است را 16 تیمی می‌کنند و بعد اسم این کار را می‌گذارند «تعامل بی نظیر» باشگاهها با فدراسیون.

بازیکنان خارجی بی‌کیفیت که باعث باخت برخی تیم‌های بانوان شدند را «با کیفیت» توصیف می‌کند. در فضای هیجانی که فدراسیون در بازی‌ها به راه انداخته، به جای تشویق تیم‌های بانوان به سازندگی، استخدام بازیکنان بی کیفیت خارجی را تبلیغ و با تشدید این فضا، امثال آیدا گل‌محمدی را قربانی می‌کند!

«خوشبختانه فدراسیون بسکتبال اصلا نگاه جنستی ندارد و مساوات کاملا در بخش بانوان و آقایان رعایت می‌شود» (میزان)، از جنس همان حرف‌های بالادستی‌هاست چون برای بقا در فدراسیونی که مستقل نیست باید مثل همان‌ها حرف زد و شعار داد.

«باتوجه به تعطیلی لیگ‌های نوجوانان و جوانان، تعداد زیادی بازیکن جوان و آینده‌دار فرصت بازی در لیگ یک و لیگ برتر را پیدا کردند»، در شرایطی است که علاوه بر نداشتن برنامه‌ای برای این رده‌ها در سه سال گذشته با وجود کرونا، به طور کلی در رده‌های سنی از صحنه‌های جهانی بسکتبال حذف شدیم. حتی در مسابقات سرگرم کننده‌ی «نمایش مهارت‌های فردی» که پایین‌تر از تایلند قرار گرفتیم.

با امثال کلاهی با این طرز فکرشان هرگز یک کل سازگار با مجموعه‌ی اقدامات برای اهداف و منافع ملی را شاهد نخواهیم بود. این افراد در شناخت و تشخیص مسأله ناتوان هستند و کارهای کوچک برای‌شان خیلی بزرگ جلوه می‌کند. در نتیجه این افراد با فدراسیون داری به فکر یک شبکه‌ی دورهمی برای تأمین منافع خودشان هستند.

باید ممنون باشیم از برخی گفت و گوها در رسانه‌ها که بسیاری از حرف‌های ما در خصوص این افراد را ثابت می‌کند. افرادی که معیارهای کارآمدی ندارند. فهم از واقعیت و بکارگیری سیاست‌های درست برای عملیاتی کردن این سیاست‌ها را در قالب مدیریت منسجم ندارند و سازگار با «فدراسیون داری» در جهت اهداف کوچک شخصی خودشان حرکت می‌کنند.

مطالب اختصاصی بیشتر از بسکتبال ایران را در بخش بالای سبد، خانه بسکتبال ایران بخوانید.