بسکتبال کردستان. مسأله این است. چه کسی به داد بسکتبال این استان می‌رسد. با این همه استعداد در بخش مردان و زنان، چرا بسکتبال کردستان نباید صاحب تیم‌های مطرح در لیگ‌های ایران شود؟ چرا استعدادهای این استان باید در تیم‌های خارج از استان بازی کنند؟
سایت خانه بسکتبال ایران – کردستان یکی از قطب‌های بسکتبال بوده و استعدادهای بسیاری را به تیم‌های ملی معرفی کرده است. نام‌های بسیاری که در دهه‌های متعدد افتخارآفرین بودند.
در کنار بسکتبال مردان این خطه، بانوان بسکتبالیست کردستانی هم در فعالیت‌های خاموش خود و ضعف مدیریت، میدانی برای عرض اندام ندارند. آنان سعی می‌کنند با تیم‌های خارج از استان در رقابت‌ها ظاهر شوند در حالی که این فرصت برای همۀ مستعدین بسکتبال کردستان فراهم نمی‌شود.
پریسا کرمی یکی از همین بازیکنان است. در بسکتبال استان پرورش یافت اما به دلیل نبود اسپانسر چند سالی است در خارج از استان بازی می‌کند. با تیم گاز تهران در لیگ برتر باشگاههای ایران درخشید و به عنوان بازیکن کمکی با کوشاسپهر تهران روانه جام باشگاههای غرب آسیا شد.
امسال پریسا کرمی با پیراهن تیم بانوان شهرگرگان بازی می‌کند. تیمی که چهره‌های کردستانی از جمله سروه ضرغامیان، سرمربی کرد بسکتبال ایران را در اختیار دارد و با سیران قادری‌نژاد و مونس علی‌پناه هم‌بازی است.
امروز در رقابت‌های بسکتبال بانوان باشگاههای ایران، پریسا کرمی در ترکیب تیم گرگانی مؤفق به کسب 26 امتیاز شد و در پیروزی تیمش مقابل مولتی‌کافه مشهد نقش‌آفرینی کرد.
با او گفت و گویی سرضرب و اختصاصی در سایت خانه بسکتبال ایران انجام دادیم تا بیشتر از خودش و گوشه‌هایی از علائق و زندگی‌اش بدانیم.
خانم پریسا کرمی چند سالتونه؟
29 ساله از یک خانواده پر جمعیت.
خانوادۀ کرمی چطورند؟
خوبند، سلام دارند.
همه با هم زندگی می‌کنید؟
همه ازدواج کردند و من تنها شدم.
خانواده برای شما؟
همه چی.
بسکتبال دوست دارند؟
آره، دیگه عادت کردند.
به غیر از بسکتبال؛ سمت ورزش دیگری رفتید؟
بله، بعد از بسکتبال دوومیدانی را خیلی دوست دارم.
قد؟
172 سانتیمتر.
رنگی هستید؟
نه، سعی می‌کنم رنگی نشوم! همه رنگ‌ها را دوست دارم.
موسیقی؟
موسیقی سنتی تا دل‌تان بخواهد.
نقاشی؟
افتضاح! هرگز تلاش نکردم تا یاد بگیرم.
کتاب؟
زیاد. کتاب‌خوان حرفه‌ای‌ام.
آشپزی؟
تقریباً همۀ غذاها رو بلدم.
غذای مورد علاقه؟
زرشک پلو با مرغ را چون خیلی دوست دارم، خیلی هم خوب یاد گرفتم.
مشکلات شروع بسکتبال؟
همیشه در شروع یک کاری مشکلاتی وجود دارد اما همیشه سعی کردم با مشکلات مبارزه کنم و هدفم را دنبال کنم.
کسی مانع‌تان نبود؟
نه، خانواده‌ام حمایتم کردند.
مربی؟
مربی پایه‌ای من در بسکتبال خانم سروه ضرغامیان در سنندج بود.
تیم گاز؟
من سال‌ها برای این تیم زیر نظر خانم فرانک طیاری بازی کردم. ایشان مربی دلسوز و کاربلدی است و سه سال برای من کم در تیم گاز تهران نگذاشت.
خاطره تلخ؟
آسیب دیدن در بازی همیشه جزو خاطرات بد و تلخ یک ورزشکار است.
شیرین؟
خوب بازی کردن. اگر با نتیجه برد همراه باشد شیرین‌تر اما اگر تلاش کنی و ببازی باز هم شیرین است و خاطره می‌شود.
موفقیت‌های شما در بسکتبال؟
مقام‌های اول و سوم در سوپرلیگ باشگاههای ایران، دعوت به اردوی تیم‌های ملی بسکتبال و تیم سه نفره و حضور در مسابقات غرب آسیا در اردن که اولین حضور دختران ایرانی بعد از تاییدیه پوشش سر توسط فیبا بود.
کرونا و پروتکل‌ها؟
شرایط متفاوتی را با هم تجربه می‌کنیم. خیلی سخت است، به ویژه برای ورزشکاران. من خودم کرونا گرفتم و سه هفته در قرنطینه بودم. بدون تمرین. بدنم به شدت ضعیف شده بود اما خدا را شکر بهتر از قبل شدم.
حال بسکتبال کردستان؟
خراب! ما در استان‌مان اسپانسر و حامی مالی داریم در حالی که استعدادها فراوان است. الان خیلی از نیروهای استان در تیم‌های غیرکردستان بازی می‌کنند.
دلیل رفتن به گرگان؟
نداشتن اسپانسر در کردستان و الا دوست داشتم با تیم گاز ادامه بدهم یا برای تیم شهرم بازی کنم.
مصاحبه‌های سرضرب و سئوال جواب‌های فراوان از بازیکنان بسکتبال را در سایت خانه بسکتبال ایران دنبال کنید.
سعی می‌کنیم در هفته با یکی از بازیکنان گفت و گو کنیم و شما را در جریان احوالات شخصی، بازی و تا حدودی زندگی آنان قرار بدهیم.
دیگر مصاحبه‌های اختصاصی خانه بسکتبال ایران را از اینجا بخوانید. دیالوگ